Dziś się chwalę!

Bezczelnie, bez krępacji, z podniesioną głową - chwalę się!

A mam powody! 

Po pierwsze i najważniejsze dostałam (już jakiś czas temu, ale nie umiałam tego umieścić w poście) urodzinowy prezent od syna, nazywanego tu przeze mnie Wrocławskim. Prezent jest najpiękniejszy z pięknych, idealnie dla mnie stworzony i przygotowany przez Niego. 

Wrocławski, którego wielką, aktywnie uprawianą pasją jest muzyka, zaaranżował, wykonał na różnych instrumentach, zaśpiewał i zmiksował dla mnie piosenkę mojego ulubionego wykonawcy, nieodżałowanego Andrzeja Zauchy. Sam ją wybrał i to jest niesamowite, bo słowa tej piosenki pokazują część mnie, ja też "z głową w chmurach łażę i nie umiem asem grać".

Jestem z niego nieprzytomnie dumna i szczęśliwa do granic możliwości, że mam tak zdolnego, mądrego i empatycznego syna. 

Specjalnie wybrałam sobotę na ten post, bo większość z Was nie jest w pracy i może uda Wam się posłuchać. :) Chciałabym, aby tak było. Tłem do piosenki są zdjęcia z sierpniowych, zachwycających Bieszczadów, zrobione w ubiegłym roku. 

Ty się śmiejesz z moich marzeń, 
chcesz na ziemi mocno stać,
A ja z głową w chmurach łażę 
i nie umiem asem grać, 
I nie umiem asem grać, mmm. 

Jak na lotni zawieszony 
płynę hen w dalekie strony 
I przed ludźmi jak najdalej uciec chcę,
Z dala widzę jak na dłoni, 

że twój świat donikąd goni 
I w niepamięć wciąż zamienia każdy dzień. 
Ty na wszystko znajdziesz sposób, 
mówiąc prościej: umiesz żyć. 

A ja już nie chcę kusić losu, 
wolę własną drogą iść. 
Własną drogą wolę iść. 
Jak na lotni zawieszony ...

Muszę to podkreślić, że od obu synów, i Wrocławskiego, i Poznańskiego, dostałam prezenty, które nie są materialne, za to wymagały od nich wiele pracy wykonanej z myślą o mnie i bardzo dla mnie bądź pożytecznej, bądź przyjemnej. Jestem szczęśliwą mamą!

..................................................................................................................................

I drugi powód do dumy i radości: 

znalazłam się w gronie wyróżnionych w tym życiu ludzi, ponieważ dostałam od naszej zdolnej koleżanki blogowej - Qry Domowej wytwór jej osobistych, sprytnych Qrzych łapek! Jest to (niepotrzebny całkowicie) rewanż za nagrodę, którą otrzymała ode mnie w konkursie komiksowym. :) 

Radości było co niemiara! Listonosz przyszedł w ostatnim momencie, kiedy już wychodziłam z pracy i byłam smutna, że muszę czekać do poniedziałku.

Ależ byłam podekscytowana!

Kayron sprawę olał jak zwykle, ale już Amisia była niezwykle zainteresowana, aż musiała spróbować, czy to jest smaczne. :) 

Rufi natomiast nie został przez tę apodyktyczną, żarłoczną kocicę wcale dopuszczony do oglądania z bliska. Sami zobaczcie:

Prezent już wisi na swoim nowym miejscu, tuż przy drzwiach wejściowych, obok kuchni, więc idealnie widoczny dla wszystkich. Bardzo się przyda. Dopiero oglądając zdjęcia, odkryłam, że na serduszku jest napis: made in love. :) Gdy przyłożyłam ucho do tej tabliczki, to jak bum cyk cyk usłyszałam, że bije tam serce! Mam nadzieję, Qrko, że nie zostałaś całkiem bez serca, bo ja widzę, ile go włożyłaś w tę pracę! 

A przyda się, ponieważ, jak napisała Qrka, po pięćdziesiątce pamięć już nie ta sama co dawniej. :))) Bardzo słusznie. :)

Ta tabliczka jest pięknie, starannie wykonana, dopieszczona w każdym szczególe i jestem nią tak bardzo zachwycona, że aż brak mi słów, aby to wyrazić. DZIĘKUJĘ Ci, Qrko kochana! Teraz ja jestem Twoją dłużniczką!

.........................................................................................................

Sami powiedzcie, czy życie nie jest piękne? 

Wyjątkowy, ocieplający mi serce prezent od syna i jedyny, niepowtarzalny - od mojej ulubionej blogerki!