Tola, czyli ile ludzie są w stanie zrobić, aby uratować kocie życie

Zanim przygotuję drugą część posumowania mojego roku, mam dla Was coś specjalnego.
Opowieść o Toli, czyli ile ludzie są w stanie zrobić, aby uratować kocie życie, które ktoś inny przypadkowo bądź specjalnie chciał zniszczyć.
Napisał do mnie pan Jan, który ratuje kocich żyć, ile zdoła, a kotki od niego gościły też Za Moimi Drzwiami, np. Mulinka.

Przeczytajcie, proszę, tę historię ratowania kociego życia.

Ten post jest też wołaniem o dom dla Tosi! Na pewno istnieje ktoś, kto chce właśnie ją: Tosię!

****************************

Pani Małgosiu,

po raz kolejny zwracam się do Pani z gorącą prośbą o pomoc w znalezieniu domu dla pewnej kotki. Bardzo liczę, że uruchomi Pani wszystkie swoje kontakty. Muszę koniecznie znaleźć jej nowy, dobry dom.

Kotka ma na imię Tola. W ocenie weterynarza i mojej ma nie więcej niż półtora roku (sądząc po uzębieniu). Jest kotką o normalnych gabarytach, o szaro-białej maści. Została odpchlona i odrobaczona (dwukrotnie). Nie została dotąd zaszczepiona, nie wiem też, czy jest wysterylizowana. Ma wyjątkowo łagodny charakter, jest bardzo przywiązana do ludzi, najbardziej zainteresowana jedzeniem, mizianiem i spaniem na kolanach. Doskonale korzysta z kuwety. Poszukuję dla niej spokojnego domu, raczej bez małych dzieci, nie musi to być dom z ogrodem. Przede wszystkim szukam bardzo opiekuńczych, odpowiedzialnych właścicieli. W załączeniu zdjęcia, które jednak nie oddają całej urody kotki.

Kotka ma już za sobą dramatyczne chwile w życiu. Opowieść o tym będzie nieco dłuższa, proszę mi to wybaczyć.

Kotka pojawiła się u nas 3 grudnia tego roku. Była bardzo zaniedbana, wygłodzona, dlatego też zabraliśmy ją do domu. Ważyła tylko 2,6 kilograma. Od razu okazało się, że jest ogromnie zapchlona. Bez trudu można było obejrzeć pchły, które siedziały w sierści. Natychmiast ją odpchliliśmy, a później odrobaczyliśmy. Oczywiście była dobrze karmiona. Wówczas okazało się, że to nie były najpoważniejsze problemy kotki. Zaczęła mieć poważne problemy z oddychaniem, nie potrafiła też się położyć.  Kolejne dwie wizyty u weterynarzy pokazały, jaki jest problem.

Kotka musiała ulec wypadkowi komunikacyjnemu lub została bardzo mocno kopnięta. Co ciekawe, nie miała żadnych złamań. W rezultacie (tu cytat z rozpoznania) „do klatki piersiowej przemieszczony został żołądek, wątroba, część jelit. W klatce piersiowej liczne zrosty”. Wątroba zawisła na przerwanej przeponie i bardzo się powiększyła. To wszystko spowodowało bardzo silny ucisk na płuca i serce. Bez operacji kotka nie miała żadnych szans na przeżycie. Nie wiedzieliśmy też, kiedy to się stało. Wiele wskazywało jednak, że było to już kilka tygodni wcześniej, co obniżało jej szanse.

W związku z tym, że planowana operacja była droga, zwróciłem się do jednej z fundacji zajmujących się kotami o pokrycie, przynajmniej części, kosztów zabiegu. Przedstawiłem rozpoznanie po prześwietleniu. Niestety powiedziano mi, że to jest stan beznadziejny i mam kotkę uśpić. Z fundacją tą współpracowałem już wcześniej przy innych okazjach. Oczywiście wiedzieliśmy w domu, że musimy kotce dać szansę, dopiero jeżeli operacja się nie powiedzie, będzie uśpiona.

13 grudnia w Klinice  Weterynarii UP przeprowadzona została operacja, którą wykonali dr Janusz Bieżyński i dr Agnieszka Antończyk (wspaniali lekarze – kompetentni, zaangażowani i rzetelni). Początkowo niewiele wskazywało na powodzenie. Znów fragment z wypisu: „Narządy odprowadzono do jamy brzusznej, przeponę zaszyto. Płuca mocno ścieśnione, prawie niepowietrzne, trudne do rozprężenia. Śródzabiegowo kot niewydolny oddechowo. Po zabiegu kot w ciężkim stanie (pogłębiająca się niewydolność oddechowa, kwasica metaboliczna). Zastosowano mechaniczną wentylację, tlenoterapię przez 24 h, płynoterapię oraz wlew dwutlenku sodowego”.  Kotka miała wspaniałą opiekę i wolę życia. Cały czas była przy niej dr Antończyk. Po 30 godz. od operacji zaczęła oddychać normalnie i wróciła do naszego domu.

23 grudnia zdjęte zostały ostatnie szwy. Kotka funkcjonuje normalnie, ma wilczy apetyt, potrafi się wszędzie wylizać, co przed operacją było niemożliwe. Jeszcze tylko w najbliższych dniach czeka ją wizyta kontrolna w klinice i oczekiwanie na dobry dom. Dopiero wówczas możliwe będzie szczepienie.

Na zdjęciach wygląda może niezbyt okazale, ma jeszcze widoczne ślady po mocno stłuczonym nosie. Początkowo myśleliśmy, że to głębokie zadrapanie, efekt walk z innym kotem.

Bardzo proszę o pomoc w znalezieniu domu tej biedocie.

Pozdrawiam

Jan

Na pewno się ze mną zgadzacie, że Tola powinna mieć wspaniały dom, aby to z tak wielkim trudem i zaangażowaniem wielu ludzi uratowane życie było na zawsze już cenione i kochane!
Po prostu, aby ta biedna kocinka zaznała szczęścia...

Na pewno istnieje ktoś, kto chce właśnie ją: Tolę! 
Proszę tę osobę o kontakt: kesik.jan@gmail.com 



Dziękuję za dotychczasowe zakupy! Nie zapominajcie i jeśli robicie zakupy w Zooplusie, zróbcie je przez ten baner - to nic Was nie kosztuje. :)

W nowym roku nic się nie zmieniło, wchodząc przez ten banerki i robiąc zakupy, pomagacie karmić i dbać o nowe maluszki.  Na blogu są dwa banery: na obu szpaltach bocznych. Serdecznie dziękuję! Teraz zbieram na sterylizację Tigry i Nigry, potem na ich szczepienia, aby mogły iść w świat uszczęśliwiać ludzi. :)