Iwona Za Moimi Drzwiami

Poznałyśmy się z Iwoną zaraz na początku naszego blogowania. 

To już będzie z... cztery lata. Jak to zleciało! 

Przez ten czas wciąż się na blogach odwiedzamy, czytamy, cenimy wzajemnie i dlatego, 

kiedy Iwonka podczas swojego pobytu w Polsce dała się zaprosić do Wrocławia
i stanęła przed furtką naszego domu, poczułam się, jakbym witała dobrze mi znaną przyjaciółkę.  

Jednak znajomość wirtualna i to, co można zobaczyć na zdjęciach, 

różni się zwykle choć trochę od wyobrażeń. 

Więc... 

Róża z mojego ogródka zakwitła i pachnie!

Iwona stanęła w progu, a ja krzyknęłam: ale z ciebie dziewczyneczka! :) 

Sami powiedzcie, że ta sportsmenka - kobieta, która potrafi przebiec/przejechać na rowerze/przespacerować niesamowite (naprawdę!) ilości kilometrów, 

sportowo gra w badmintona oraz od niedawna jeździ na motocyklu, wygląda prześlicznie.

Zaczęłyśmy wizytę od uścisków, powitań i serniczka, a potem już nastąpił stały punkt programu: 

spacer z FikiMiki w naszych pięknych okolicznościach przyrody. 

Ślicznie się spisały chmury tego pierwszoczerwcowego, ciepłego dnia, 

choć one nie miały prawa zaimponować Iwonie. 

Szkocja - kraj zamieszkania Iwonki, słynie z cudownych, wielopiętrowych konstrukcji chmur.

Ech... Mam mnóstwo zdjęć od MCO, który był tam na rowerze, czas je odkurzyć. 

Psie dziewczynki pokazały naszemu gościowi, jakie z nich papużki nierozłączki. 

Udało mi się namówić Iwonę na sesję. Na pamiątkę, dla siebie, dla blogowych przyjaciół. :)

Moje tereny bardzo się jej podobały. 

Czy kiedyś, zakładając bloga, sądziłam, 

że będę spacerować po parku z koleżanką blogerką ze Szkocji?

I że będzie nam się tak dobrze rozmawiało? 

Oprowadzając Iwonę po moim życiu, czułam się dobrze i bezpiecznie.

Mika jest u nas dopiero 6 tygodni, wciąż jeszcze bywa nieufna, ale nawet ona polubiła Iwonkę. 

Z Fiką, jak widać, komitywa w najlepsze. Mają chyba nawet jakiś swój tajny język! 

Kolejny rezydent domownik - Stefcia, nie ma już problemów z zaufaniem. 

Ten, z racji mięciutkiego futerka, rozkoszny króliczek, 

chętnie daje się miziać, a mruczy przy tym jak szalony!

Nieodłączoną częścią pobytu ZMD jest wizyta gdzie?

W kocim pokoju oczywiście!

Kubuś Antonio Bandzioras, Baśka i Witek wraz z mamą Szarcią pokazały Iwonie,

jak cieszą się z odwiedzin ludzi. To bardzo kochane, niesamowite, proludzkie kociaki!

Przyznam się bez bicia, że z gotowaniem mi okropnie nie po drodze... 

Szczególnie że niedaleko domu mam cudowną restaurację, o której pisałam już kilkukrotnie. 

Jedzenie jest tam tak pyszne, że kiedy tylko znajdę pretekst, zaraz tam kogoś zapraszam. 

Byłam już tam z kilkoma koleżankami blogerkami. Za każdym razem - poezja!

Tak było i tym razem. 

Ryba ze szparagami, z kaszą jęczmienną, sosem holenderskim - genialne danie. 

Pierś z kaczki, młoda kapusta z koperkiem, buraczki z wanilią, 

żel z  malin i sos czekoladowy - to wszystko w jednym daniu! 

A na deser... Ale nam się udało! 

W restauracji zrobiono Dzień Dziecka i słusznie zakładając, 

że wszyscy jesteśmy dziećmi, częstowano gości owocami w czekoladzie!

Fontannę czekoladową obsługiwało się samemu i można było brać, ile się chce. Hura! :)

A potem znowu koci pokój 

i prezenty! Mam nowe pojemniki na herbatę - urocze. Już zagospodarowane. 

I mam nowego ptaszka. Do kolekcji. Witaj w domu, ptaszynko!

Iwonie spodobały się kolczyki-sówki. Bardzo się cieszę. :)

Poruszyłyśmy tematy ważne i nieważne, poważne i niepoważne. 

Było... To chyba widać na zdjęciach...

A potem się pożegnałyś i teraz Iwona...

Fruuuu - leci samolotem! :) 

Dzięki, Iwonka, za ten dzień razem. 

Może i my kiedyś polecimy do Edynburga i zapukamy do Twoich drzwi?

Już wiem, że takie rzeczy są nie tylko możliwe, 

ale i często bardziej prawdopodobne, niż się wydaje.

Wujek Gugiel zrobił nam z tych zdjęć film. Jaki szczodry! :)

FILM