Ta ostatnia niedziela...

Perełko...

To ostatnia niedziela, 

więc nie żałuj jej dla mnie!

Już jutro kochana Perełeczka zamieszka w swoim stałym domku u Moniki i Bartka. Ci kochani ludzie wciąż upewniają mnie, że maleńka nie mogła mieć większego szczęścia w swoim nieszczęściu. Oboje już nie mogą się doczekać, aby zacząć opiekować się Perłą, tęsknią za nią, snują plany, jak ją uszczęśliwić najskuteczniej. Wczoraj byli z nią na spacerku, a Monika już znalazła psince najlepszego lekarza onkologa. 

Będziemy mogli śledzić losy piesineczki, Monika jest fotografem, więc pięknych zdjęć nie zabraknie, a do pisania wciąż o małej zostanie przymuszona jakąś groźbą, szantażem czy innym aktem terroru. Już ja coś wymyślę!  

Tak na serio, to nie wyobrażam sobie, że mogłabym oddać tego psa w ręce, których nie byłabym pewna, a tu, choćbym chciała się czepiać - nie mam czego.  

Jednak jak mnie znacie, to wiecie, że trochę muszę się posmucić, dać upust wielkim emocjom, bo kocham tę malutką już całym sercem. Nie do wiary, że ona jest u nas... tylko tydzień! Nie do uwierzenia jest to, jak nas urzekła, uwiodła, rozczuliła, rozkochała! Jej historia, jej starość i choroba, osobowość, delikatność - kruchej porcelanowej figurki - to wyzwalacze opiekuńczych rodzicielskich uczuć. Chciałoby się jej nieba przychylić. 

Większość tych zdjęć poniżej była już publikowana na FB, ale to tak, jakby ich nie było, a ja chcę je mieć pod ręką i w każdej chwili móc do nich wrócić. 

Zapraszam więc do oglądania fotek z ostatnich kilku dni. Perełka to magiczne chwile Za Moimi Drzwiami. Perełka to morze miłości i wdzięczność  w małym (4,7 kg) psim ciałku. Perełka do skarb, radość i wzruszenie, to mądrość i grzeczność (jak ona pięknie chodzi na smyczy!), subtelność i zgoda ze wszystkimi, to idealna aklimatyzacja w naszym domu. 

Fikunia zdała trudny dla siebie egzamin niebycia jedynaczką idealnie. Tylko na początku z zazdrości zaatakowała niegroźnie małą, a potem już pogodziła się z jej obecnością i teraz nawet ją całuje... Kochana moja.

Po tym, co Perełka przeszła, a trudno o tym nie myśleć z żalem, gdy jej pani umierała przez wiele miesięcy, sunia odżywa, odradza się, eksploduje radością, choć siły oczywiście już nie te...

To ja, Perełka. Kochaj mnie.

Porankiem: myj się szybciej, chcemy na spacerek!

Wpuśćcie nas!

Ruda rudość. Perełka ma śliczną sierść.

Słodka mordka. 

Te uszy!

Babunia.

Pies to? A może nietoperz?

Na spacerku. Hokus uwielbia!

Jak oni się kochajo!

W tym składzie chodzimy tylko w najbliższych okolicach domu, tuż za płotem.
Dalej - strach.

Cały czas na rączkach, na kolankach,

blisko, 

najbliżej.

O, Stefka na kolanach Kasi się załapała!

Fikunia też musi być bliziutko. 

Wierna towarzyszka naszej codzienności. 

Czasem Za Moimi Drzwiami aż trudno przejść!

:)))

Genialnie wyglądają, co? :)

Wróciłyśmy, 

wpuszczajcie!

Nno!

Kupiłam w Zooplusie torbę na długie wycieczki.
Pasuje. 

Oglądamy film, a z nami dwie wierne przyjaciółki. 

Do Perełki dołączyła Rudka. One mieszkały razem wiele lat.
Rudka kocha też Fikę, wszystkie koty z Miękini to łagodne i miłe stworzenia. 

Rudka jest od wczoraj u pani Kasi w Łodzi.
Aklimatyzacja przebiega idealnie,
ale kocia nie poznała jeszcze psów.
Myślę, że też je pokocha. 

Czy te obrazki nie są słodkie?

Fikunia przytulona do mojego boku,

to jest mój raj.

Ostatni wieczorny spacer z panienkami. Przy latarce. :)

Teraz trzeba się umyć przed snem pod czujnym okiem kontrolerki Perełki.

I już można iść spać. Perełka śpi tuż obok mojego łóżka,
a obok niej miała swoje legowisko Rudka, zanim wyjechała. 

A to już żebranie śniadaniowo-poranne.

Buziak od cioci Fikuni dla babuni. :)

No i wyżebrały!

:)

Z serii: ile zwierzaków widzisz?

Monika wyraziła chęć odkupienia torby. Nie muszę jej oddawać. :)

Na zastrzyku u weta. :(
Po czyszczeniu ząbków i po usunięciu jednego sunia musi brać antybiotyk.
Również za tę wizytę zapłaciła Agnieszka z Ż.
Perełka pięknie dziękuje!

Przysnęło się babuni na podłodze.

Stefcia u MCO na rączkach - to jest dopiero pieszczoch!

Monika i Bartek wychodzą z malutką na spacer.
Hm, Perełka nie jest pewna, czy iść...
Za chwilę Bartek wziął ją na ręce, a zrobił to tak delikatnie, jakby podnosił najcenniejszy skarb.
Co za mężczyzna! Ideał! :)
Moniko, gratuluję! :)

To legowisko dostanie Perełka ode mnie w posagu. Kocha je.
Kocyk jest z domu Moniki i Bartka, koci kocyk, żeby sunia przyzwyczaiła się do ich zapachów.

Dzień dobry,

 obudziłam się, miziaj!

Poranny spacer - to zdjęcia z dzisiaj rano.

Perełka wśród krokusów. 

Kto ma tyle wdzięku co ja? :)

Oj, jestem groźnym brytanem, zostaw mnie!

Lecę ci na pomoc, Perełko, trzymaj się!

Czy można jej nie pokochać? 

Dla Perełki wiele zrobiło kilka osób, najwięcej Marta Czyżewska, która od lat z olbrzymim zaangażowaniem i poświęceniem próbowała zrobić jak najwięcej dla zwierzaków z Miękini tak... beztrosko traktowanych przez ich panią. Odpowiedzialność za zwierzaki to także ich leczenie... Szkoda słów, choć czuję, że muszę do tego wrócić.

Jeśli ktoś z Was pomyślał, czytając to, że zrobiliśmy dobry uczynek, że się poświęciliśmy czy coś z tych rzeczy, to jest w dużym błędzie. Perełka odwdzięczyła się już z nawiązką. Obcowanie z nią, możliwość opieki nad nią, czary, jakie uczyniła w naszym domu, wszystko, co jej dotyczy - to nagroda o wiele przewyższająca to, co jej daliśmy. Taka jest prawda.

Wiem, że tak samo będzie w jej nowym domku. Sunia też szybko się przyzwyczai, dostanie i odda morze miłości na resztę swych dni, i oby ich było jak najwięcej.

Ale się rozpisałam!

A jutro ważny post, może i tym razem uda się pomóc naszej koleżance, bądźcie, proszę.

Pozdrawiamy wszyscy niedzielnie:
Perełka, Fikunia, Stefania Bąbel Hokus-Pokus, Diego, Smerfetka, MCO i ja. :)