Amisiu, kochana Amisiu! :(((

Czułam go już od kilku dni, jak się stopniowo zagłębiał. Bolało, ale to było nic. Wczoraj o 23. wbił się mocniej i zaczął świdrować. I trzeba żyć z tym ostrym nożem, którym rozpacz wierci bezpośrednio w sercu. Jak wstać, jak iść, jak oddychać? Jak Wam to powiedzieć? Niech zrobi to MCO:

Gosiku, nie ma innej drogi dla nas.
Nasz kochany Gość przy stole codziennym i świątecznym. 
Może wróci do nas w innej postaci. 
W tej srebrnej pozostanie w pamięci, na zdjęciach, w tekstach i na filmach.
Przeszłaś kolejne piekło beze mnie. Przykro mi.
Śpij dobrze, bo sumienie Twoje czyste. 
Daliśmy Jej fajny dom i wiele miłości (i żarełka). Miała z nami dobre życie.

Amisiulku, powiedz Rufiemu, że tęsknię.