Luna

Wróciliśmy od przyjaciół i muszę się podzielić miłą nowiną. Jestem matką chrzestną ich nowej suni! Osobiście ją na olx.pl znalazłam i pod nos Adze ogłoszenie podetknęłam! Ich poprzednia psinka odeszła niedawno z powodu ciężkiej choroby. Straszna żałoba zapanowała w ich domu.

Gdy najgorsze minęło, Agnieszka zaczęła rozglądać się za następczynią Morki i wtedy właśnie ja znalazłam potrzebującą sunię do adopcji na OLX, pokazałam Agnieszce, a ona zadzwoniła. 

Cała ta historia jest po prostu niesamowita, bo po wstępnej rozmowie z tymczasową opiekunką suni panie zgadały się co do adresów. 

(Poniższe dane są zmyślone - nie będę przecież podawać tu adresu koleżanki.)

Bo wie pani - powiedziała pani tymczasowa - ja mieszkam na Sępolnie.

Ja też! - wykrzyknęła moja koleżanka.

No proszę, to ciekawe, ja mieszkam przy ulicy Kowalskiej - kontynuowała pani T.

Ja też przy Kowalskiej! - z biciem serca potwierdziła moja koleżanka. - Pod numerem 34.

A ja pod numerem 35! To znak! 

Obie panie nie mogły uwierzyć w taki zbieg okoliczności! 

Numery te nie sąsiadują ze sobą bezpośrednio, dzielą je ogrody i ulica, więc nic dziwnego, że wcześniej się nie widziały, tym bardziej że Luna mieszkała tam z panią T. tylko trzy miesiące. Nieprawdopodobne. :) 

Zaraz tego samego dnia się spotkały i sunia rzuciła się na Agnieszkę z taką miłością, jakby czekała na nią od lat. Może właśnie tak było... W mig pokochała ją cała rodzina. 

Gdy pierwszy raz zobaczyłam Lunkę na zdjęciach, myślałam, że oni porwali moją Fikę! Ten sam typ, choć oczywiście po bliższym rozeznaniu okazało się, że gabaryty nie takie. No i oczywiście pyszczek, ale reszta... Sami zobaczcie.

Luna jest miksem bernardyna i wyżła. Wyszło absolutne cudo!!

Sunia jest niezwykłą przylepą i pieszczochą. Jest trochę jeszcze niepewna, widać, jak prosi o miłość i o to, aby jej znów nie zostawić. Jest niezwykle mądra, posłuszna, i karna. Bardzo przyjacielska. Jej historia jest już pełna życiowych zwrotów, mimo że Luna ma dopiero trzy lata.

Na domowego kota nie zwraca większej uwagi, a ten zaczyna akceptować, że nie jest już jedynym panem w tym domu. :)

Luna miała nieszczęście mieszkać pierwszy rok z jakąś, ujmę to delikatnie, walniętą babą, która sobie ubzdurała, że pies ma nie urosnąć za duży, w związku z tym... nie karmiła jej. Sunia była totalnie zagłodzona, gdy trafiła do weta, a ten widząc ją w tym stanie, odebrał ją właścicielce. Nie znamy szczegółów, ale wiemy, że w tym samym czasie u weta była pani T. ze swoim zwierzakiem. Lunę zobaczyła, zakochała się i zabrała do swojej mamy. Pech chciał, że mama po dwóch latach zachorowała, a jej córka zabrać pieska nie mogła i trzeba było szukać Lunie nowego domu. 

Wielu było chętnych, ale dopiero moja przyjaciółka zasłużyła na zaufanie pani tymczasowej. :)

Na zdjęciach Luna waży 23 kilo. Gdy ją uratował ten wet, ważyła 10 kilo mniej... 

Luna jest tak cudownym pieskiem o gracji cielaczka, o łagodnym usposobieniu i przemiłym charakterze, że zakochałam się w niej natychmiast. 

Ma już swój bardzo dobry domek na zawsze. Kochana sunia, teraz już szczęściara. :)

I jaka fiśkowata - jak ciotka Fikuni; musimy je poznać se sobą. Będą razem wyglądać bosko. :)

Uwaga: jutro wieczorem losowanie upominków-podziękowań za akcję kalendarzową. :)