Trąba wodna

Uruchamiamy wyobraźnię, Drodzy Czytacze. Jesteśmy nad morzem, wędrujemy sobie spokojnie po plaży. Obserwujemy wspaniały spektakl chmur na niebie, wieje wietrzyk, morze szumi i nagle...

Na niebie po zachodniej stronie pojawia się dziwna kreska. Samolot leci czy ki czort?

Kreska na niebie wydłuża się, przybliża, a na jej dolnym krańcu, który zanurza się właśnie w wodzie, widać jakieś zamieszanie - tworzy się wielki wir. Sunie on po powierzchni z dużą prędkością, rozbryzgując wodę wokół siebie. 

Jesteśmy na plaży w czwórkę: ja, MCO, Jola i Igor. I oczywiście Fika. Kreska na niebie przybiera już wyraźnie wygląd rury. Zdumionymi oczami możemy dostrzec, że powietrze wiruje w tej rurze z ogromną szybkością, a jej ścianami też jest... powietrze! Jeden koniec rury nurza się w morzu wędrującym wirem, drugi niknie w wielkiej czarnej chmurze na niebie. Morze z niebem jest połączone; wygląda to, jakby niebo prowadziło morze na smyczy!

My z Jolą panikujemy, bo wir wyraźnie się przybliża! Uciekamy w stronę wyjścia z plaży, nawołując Fikę. MCO dzielnie filmuje mimo (realnego czy tylko powstałego w naszej - mojej i Joli - wyobraźni) zagrożenia porwaniem przez trąbę. Jola z, być może tylko pozornie, bezpiecznej pozycji nawołuje MCO, Igora (mnie nie musi, bo już biegnę do wyjścia z Fiką u boku) i pstryka fotki, zmagając się z wyczerpującą się baterią w aparacie.
Mimo niepokoju, a wręcz chwilowej paniki, cokolwiek rozpaczam także nad osobistym pechem: pozbawiona aparatu (to jest ten drugi raz, gdy nie miałam go ze sobą, pierwszy był podczas tęczowego zachodu słońca), mogę tylko podziwiać ten spektakl z otwartą buzią...

Całe widowisko trwało kilka minut, ale zdążyło nas nieźle nastraszyć i zadziwić. Po czym zniknęło, pozostawiając nas wciąż niedowierzających, że to się działo naprawdę. Ale zdjęcia Joli i filmik dzielnego MCO nie kłamią...

Jeśli dobrze się przypatrzycie, dojrzycie to wszystko.

Widać kreskę po lewej?

Absolutnie niesamowite zjawisko - taka powietrzna rura...

Wir na wodzie. W głębi jakiś stateczek. Ciekawe, czy jego pasażerowie widzieli, co się dzieje...

Widownia.

Na filmie nakręconym przez MCO widać nieco lepiej.

Strasznie żałuję, że nie miałam ze sobą aparatu, buuuuuuuuuu.

Miłego dnia Wam życzę. :)

Trąba powietrzna, silny wir powietrzny powstający w chmurze burzowej (cumulonimbus). Ma wygląd leja lub kolumny sięgającej od podstawy chmur, do powierzchni Ziemi. Średnica trąby powietrznej wynosi zwykle poniżej 100 m, ale zdarzają się i takie, których średnica sięga 2 km. Maksymalną prędkość wiru określa się na 100-150 m/s. Trąbie powietrznej towarzyszy gwałtowny spadek ciśnienia oraz silne wiatry powodujące bardzo duże zniszczenia, często wyładowania elektryczne, przelotne opady deszczu lub gradu.

Trąbę występującą nad zbiornikami wodnymi (oceanami, morzami, jeziorami) określa się jako trąbę wodną.

Źródło.

*****************

PS. Kochani, zajrzałam dziś do Kwiaciarenki (klik), bo pojawił się nowy wpis i odkryłam, że kilka ostatnich mi umknęło. Przeczytałam zaległe i wbiło mnie w krzesło - z czym ta dziewczyna się musi zmagać... Spróbujmy pomóc. Tutaj (klik) Kwiaciarenka ma swój bazarek, który pomogła jej uruchomić zaprzyjaźniona dobra dusza Dorota, może znajdziemy tam coś dla siebie i kupując, wspomożemy tę dzielną, pracowitą dziewczynę.

Pomóżmy, proszę: https://www.facebook.com/events/1689684887928884/1689985164565523/

Dopisek pisałam ja, JolkaM. Również życzę Wam miłego dnia. :)