Nad morzem

Wybierałyśmy się na ten spacer jak sójki, bo nomen omen, że niby za morze. Aż i mnie, i I. zgrały się tak zwane wolne terminy i pojechały my. Zabrałyśmy ze sobą małą M., sześcioletnią córeczkę I. 

Nad morzem jak nad morzem - wiało. Chmury naszły, spektakularny zachód słońca mogłyśmy więc wykreślić z żelaznych punktów programu, zwłaszcza że strategiczny fragment nieba zasłonił nam sztucznie o(d)graniczony horyzont - remont plaży czy inne co. A że wiało, to i wodne bałwany pchało na piasek w stopniu uniemożliwiającym nam przejście suchą stopą z punku A do zaplanowanego punktu B. No to po kamykach, po kamykach - ku uciesze małej M., bo i cóż to za frajda dla zdrowej, rezolutnej dziewczynki łażenie po plaskatym piasku, choćby i zalewanym coraz to świeżą falą! Zdecydowanie atrakcyjniej jest po kanciasto nastroszonych kamyczkach umacniających klifowy brzeg. Że narażanie się na potknięcie i rozbicie kolana tudzież utratę dolnej lewej dwójki? Phi! Nie z nami takie numery! 

Dotarłyśmy więc bez krwawych przygód do miejsca, w którym mogłyśmy bez ryzyka zimnej lutowej kąpieli zejść na piasek, i dalejże spacerować. Chwilę wcześniej wymieniłyśmy się z I. obustronną radością z zabrania aparatów foto, bo ojeju, jaka fala, jaka fala! 

Zaraz więc na tę falę rzuciłam się (z tym że nie dosłownie) i pstrykać zaczęłam, tracąc na chwilę dziewczęta z oczu. Nie tak od razu - najpierw jeszcze kątem oka zarejestrowałam je w pewnym oddaleniu i nic nie wskazywało... 

Ale po kolei. Trzaskam więc te fotki, naparzam kadr za kadrem, nie za każdym razem nadążając za oszalałymi odmętami. 

Jakie piękne rozbryzgi na falochronie mi umknęły! Bo aparat się wahał, zastanawiał, a w szczególności powolna tego dnia migawka. Ale przecież to dopiero początek, do zmierzchu jeszcze ho, ho!, bateria zużyta ledwie w połowie, zresztą w kieszeni zapasowa, świeżutko naładowana, no to co nam może pokrzyżować szeroko zakrojone plany fotomorskograficzne? 

Ano, są takie chochliki plażowe, o jakich się nawet filodendronom nie śniło, a które potrafią... Bo oto już słyszę zatroskane, jakby przepraszające słowa I., które niezupełnie do mnie docierają, ale których sens sobie bezbłędnie dopowiadam, patrząc na nogawki spodni małej M. A więc jednak niekontrolowana kąpiółka! Ożeż, i by to! No to wracamy, lecimy do auta; dobrze, żeśmy nie uszły daleko, lećcie szybko, ja jeszcze pstryknę z siedemdziesiąt kadrów i natychmiast was dogonię! 

No dobra, najwyżej dwadzieścia w biegu ciachnęłam, bo mus był jednak dziecię ratować. W samochodzie nastąpiło szybkie zzuwanie butów z M., okrywanie kocem i grzebanie w worku z ubraniami po Igorze, które przygotowane do oddania wożę ze sobą już około dwóch miesięcy. I jakie szczęście, że się tak ociągałam z rozstaniem z wyrostkami ubraniowymi, bo oto wspaniałe rajtki i skarpetki wynalazłam, w sam raz na M., i to nienoszone wcale, bo zanim odnalazłam je w zapobiegliwych szufladach i szafach, to Igor siedem razy zdążył je przerosnąć. Osuszone i ocieplone dziecko zawinęłyśmy w koc, zaopatrzyłyśmy w ulubione owocki w czekoladzie i fruuu z powrotem do chałupy.

I jak sobie pomyślę, że pięć minut przed kulminacyjnym momentem z wielkim zaangażowaniem tłumaczyłam małej M., dlaczego nie może zasuwać po palikach w głąb morza wobec tak narowistej kipieli, na co miała wielką ochotę i co nawet w niewielkim stopniu wypróbowała, to mnie śmiech ogarnia i zastanawiam się, dlaczego nie przeprowadziłam podobnego szkolenia I., która dała się zaskoczyć fali, gdyż ta pojawiła się zupełnie nie tam, gdzie powinna. Bo przecież TAM miała stać mała M. i ładnie wyglądać na zdjęciu! :)

Cóż, nikt nie jest doskonały. Moim fotkom też daleko do ideału, ale komu tęskno do Bałtyku w lutym, ten chyba nie pogardzi.

Ej, ty, już napstrykałaś?

No to fruuu do chałupy!

Miłego dnia! Zwłaszcza że czwartek to już podobno taki mały piątek. ;)

To pisałam ja, JolkaM.

PS. Jakby komu było jednak mało tych fotek, to wstępnie jesteśmy już z dziewczynkami umówione na następny spacer nad morzem. I niestraszne nam jakieś tam  bałwanki morskie - wszak tobołek z ubraniami na zmianę wciąż wożę w bagażniku. ;)

J.

Aha, nieustająco zaleca się równie ciepłą jak wyżej wzmiankowana  Skarpetkę (klik)