Pies kotom ojcem :)

Na czym to wczoraj stanęliśmy? A, na ogonku przecież! Dobrze, że nie dosłownie, bo byłby jazkot. ;)

No więc może niektórzy pamiętają, że kiedy Gosia pokazała nam obie koteczki, to zapałałam przede wszystkim do szylkretowej, nazwanej następnie, poniekąd przeze mnie, Malwinką (w skrócie Mali), ale tak naprawdę (czyli w moim sercu) to Neko. Więc cieszę się, owszem, że to imię pozostaje jako drugie. Bo, jak nam wczoraj Ania obwieściła w komentarzu, najpierwsze imię koteczki to Iga, a drugiej, czyli Maneki (zwanej przeważnie Kalinką - w skrócie Kali) pierwszym imieniem jest Jaga. Oba bardzo ładne i odtąd będę je tak właśnie nazywać - chyba że się pomylę. ;)

Dygresja: Gosiu, czy nie sądzisz, że należy zrobić jakąś klasówkę z, ekhm,  nazewnictwa koteczków?

A ponieważ wczoraj skończyłam na ogonku, to dziś od niego właśnie zacznę. Bo ja dopiero teraz zaczynam - tamto na górze to był prolog, więc się nie liczy.
Otóż chyba największym moim zdziwieniem w domu był właśnie ogonek Jagi. Po pierwsze, było to zdziwienie, że wcześniej, będąc u Gosi, tego nie zauważyłam, a po drugie, było to zdziwienie samym faktem. Tym mianowicie, że Jaga ma tak śmiesznie zakręcony na końcu ogonek. Owszem, już u Gosi zachwycaliśmy się tym, że jest taki długi, puszysty, i Gosia go nawet mierzyła i wyszło, że jest chyba około centymetra dłuższy niż ogon Igi, ale wtedy nie dojrzałam tego zwijaczka, a w każdym razie nie zwróciłam uwagi, że jej się tak często zdarza zwijać tę swoją długaśną wypustkę. :) A tymczasem w domu wyraźnie TO dostrzegłam. I zaczęłam na TO polować z aparatem. Ale TO wcale nie było łatwe, podobnie jak zrobienie innych dobrych ujęć (bo poruszone, ciemne i wybiegające z kadru to non stop się zdarzały). Ech, młodość, zwinność, skoczność! :D 

Myślę jednak, że parę fotek wyszło, co wcale nie znaczy, że daję tylko te, które wyszły świetnie. Dziś idę na ilość. W końcu obiecałam! :P

To co, lecimy? Będzie ich ze sto. ;)

Ogonek.

Precelek.

Dwa ogonki.

Zwijaczek.

Ślimaczek.

Haczyk.

Wichajster?

Kudłaczek.

I poniekąd zmieniamy temat.: widok ogólny na... składzik.

Zajęcia indywidualne. Upał, więc nie są zanadto absorbujące. :)

Można się podpierać. W końcu upał jest, wolno wszystko.

I mała modyfikacja ułożenia na laptopie.

Gdyby to facet, można by rzec, że zalega świństwem do góry. ;)

I znów mała wariacja z lapkiem.

Aha, nareszcie jakieś kino akcji!

Hm, co się gapisz? Upał jest!

Odwrócę wzrok, to może ten z telewizora się odczepi.

Ulubione krzesło. Wielofunkcyjne.

Krześlak-leżak.

Krzesło-kanapa (królestwo za rym z sensem lub bez!).

Wygodna kanapa. Śpi się pysznie!

Ten nosek!

Ta łapka! Tamta też.

Krześlak-drapak.

Krzesełko-wspinadełko.

Teraz myk (z przeproszeniem Myka) na biurko!

Zamyślenie. Prawdopodobnie nad upałem...

Zainteresowanie bałaganem. Lub kompendiumem geografii i biologii.:)

Pilates (?) krok po kroku.

Wędkowanie.

Wędkowanie na leżaka.

Wędkowanie na stojaka.

Wędkowanie z wymachem.

Wędkowanie z rzutem w przód.

Wędkowanie z półobrotem.

Wędkowanie w pozycji relaksacyjnej. Joga?

W pozycji leniwej (patrz: upał).

Hę?

Prawdopodobnie wyżej było zdziwienie tym, że można tak spać i spać, zamiast skakać.

Może przez ten upał...

No co, jestem bardziej stonowana. 

Za to mam TAKEUCHO (nie poprawiać!).

Ożeż, ale mnie poniesło! Przecież miało być o domu i człowiekach, do których wyjechały koteczki!

Ale przecież najpierw człowieki przyjechały do nas, a musi być od początku i po kolei. Ale, spokojnie,
już bez prologu. :P

Więc przyjechały człowieki i ujęły nas sobą.

Psa ujęły, kota ujęły.

Psa głaskały.

Aż wtem dziewczynki zabrały i pojechały...

A potem zaczęły nadchodzić od człowieków zdjęcia i krótkie, ale regularne raporty, które tak cieszyły!

Nareszcie porządny drapak, nie jakieś krzesło, choćby i wielofunkcyjne.

I najważniejsze, że pod kolor!

Ciekawe, o czym myśli Tiya... Bo Rufus zdecydowanie wygląda na szczęśliwego i przejętego rolą tatusia.

I dobrze, że ten upał, bo kotki upodobały sobie... kominek.

Dandys? W każdym razie ten po prawej to na pewno Rufi. :)

Ekhm, tu zdecydowanie potrzebna pomoc w rozpoznaniu osobników. Tiyo_Anko, pożądam wsparcia!

Widok ogólny na... gumno. ;)

Wracając do raportów - cieszyły ogromnie. Jak na przykład ten fragment z 3 sierpnia, czyli po tygodniu w nowym domku:
Ko-córeczki rosną jak na drożdżach i jeszcze bardziej dokazują. Nic a nic się nie boją. NIKOGO. :) Miło patrzeć, jak rosną z każdym dniem i jak się zmieniają. A oczy mają najpiękniejsze na świecie. Nie żółtozielone, jak to koty mają w zwyczaju, lecz takie ciepłe, brązowo-zielone. :)

Albo taki urywek z innego listu:

Kotki są już zadomowione na dobre i żadnego z naszych zwierzaków nie boją się. Rezydenci nadal podchodzą z dystansem i pewną rezerwą, ale... nie szkodzą. Za to pies przejął się rolą  i ojcuje dziewczynom.

Nno!

Miłej soboty! :)

Łubu-dubu, łubu-dubu, to pisałam ja, JolkaM.