O kartkach

No i znowu wstałam o 5. rano! Ciężko mi idzie ten skok w przeszłość, siedem godzin do tyłu...

Dziś króciutko, tylko parę słów.

Kilkudziesięciu osobom, w tym rodzinie, wysłaliśmy kartki z Japonii. Zamiast stać się powodem mojej dumy i radości, jest to powodem niepokoju i wstydu, bo tak długo odkładałam ich napisanie, że zrobił się ostatni dzień pobytu, a nawet ostatni wieczór, a nawet ostatnie chwile przed ostatnią nocą, i zamiast celebrować moment pisania, postarać się, to machnęłam je w wielkim stresie i pośpiechu na kolanie. Nabazgrane to wyszło okrutnie, osobistych wstawek nie ma niemal wcale, treść sztampowa i bez polotu, niektóre nawet pokreślone (wybacz, Viki!). Na dodatek kartki w pewnym momencie się skończyły, a adresy w moim notesie nie... Zabijcie mnie, nie wiem już teraz, komu kartkę wysłałam, a komu nie, ale tych, którzy dostaną, proszę o wyrozumiałość dla odkładającej wszystko na ostatnią chwilę podróżniczki, a tych, którzy nie dostaną, proszę o łagodny wymiar kary. :)

W ramach rekompensaty coś, co bezustannie mnie zachwyca, że aż padam na kolana.

Wielkie drzewa!

Choćbym widziała ich sto tysięcy, to i tak zawsze mnie oczarują.

Zdjęcie można powiększyć, klikając na nie. 

To cedry. Na cmentarzu na świętej górze Koyasan, największym w Japonii, rosną ich tysiące. Są tak olbrzymie, że nie da się ich sfotografować jednym strzałem migawki. Te trojaczki powyżej, rosnące prosto jak strzała, wysokie pod niebo i oszałamiające swoją wielkością, sfotografowałam partiami. Czy teraz widać lepiej, jakie z nich kolosy?

Dla mnie, podobnie jak dla wyznawców religii shintoistycznej, gdzie czci się kamienie, drzewa, rzeki i inne cuda przyrody, takie drzewa są święte. Ze wzruszeniem dotykam ich pni i mówię im słowa podziękowania. Że są.

Już zachwycałam się wielkimi drzewami tu, na blogu, więc dziś nie jest to mój pierwszy raz. :) W Irlandii. Kto nie pamięta, tego zachęcam do zerknięcia, bo piękne: W krainie wielkich drzew (klik). 

Podróżnicy rowerowi płyną właśnie promem na wyspę Sado (klik). "Pochodziłam" po niej na mapie, oglądając ją na street view (taki żółty ludzik w prawym dolnym rogu, którego upuszcza się na wybrane miejsce na mapie i już można spacerować wirtualnie i oglądać rzeczywiste widoki) i stwierdzam, że tam są bajeczne trasy rowerowe! Przestrzenie, trawy, pola, w tle góry! Bajka! Aż zazdroszczę. :)

Miłego dnia :)