Anielinka

Pamiętacie ją? Przedstawiłam ją blogowemu światu już jakiś czas temu wraz z prześliczną i oryginalnie umaszczoną Sumiko, która pojechała do Ewy. Anais pisała niedawno TU, jak przebiegł jej pierwszy tydzień w nowym domu. Przy niezwykłej urodzie to nie jest jednak łatwy charakterek, tym bardziej lekko mi na sercu, że ma taki doświadczony personel. :)

Wspomnę jeszcze, że równie wielką radością napełnia mnie fakt, że Księżniczka Mali u Mrumru, po pierwszych kłopotach, adaptuje się w nowym miejscu coraz lepiej. A wygląda po prostu świetnie! To również można zobaczyć  - na blogu Mrumru TUTAJ. Będzie mi miło, jeśli nadal pokibicujecie tym koteczkom. Wciąż jest im to potrzebne. 

A teraz już przedstawiam Wam Anielkę.

Koteczka, jak widać, jest prześliczna! Istne cudo! Ma rozczulający różowy noseczek, ogonek jak przyczepiony (kojarzy mi się z ogonkiem Kłapouchego), piękne, miękkie futerko i niewinną minkę. Koteczka siedziała w schroniskowej klatce, ponieważ każdego chętnego odpychała swoją agresywnością powodowaną strachem. Rzucała się na wyciągniętą rękę z kłami i pazurami. Tymczasem ona zwyczajnie potrzebuje czasu, aby się oswoić! Trzymanie tego młodego zwierzątka w klatce w izolacji to barbarzyństwo. Ona potrzebuje, jak każdy młody kotek, zabawy i miłości. 

Kiedy wypuściłam ją na pokoje, wyszła ostrożnie, choć z wielką ciekawością,

a jej miejsce natychmiast zajęły dwa nicponie - zazdrośniki.

Anielinka patrzyła zdziwiona, a w klatce...

miejscówki już były zajęte. :)

Kotka zadekowała się na pierwsze dni pod ławą w salonie.

I czując się tam bezpiecznie, obserwowała otoczenie.

Przynosiłam jej tam jedzenie i ogólnie zostawiłam ją w spokoju.

Potem zaczęło się kocie szczęście. :)

Aniela jest  stworzeniem  bardzo przyjaznym wobec innych kotów.

Ociera się o każdego, który akurat obok niej przechodzi.

Bardzo chce się bawić z Amiśką.

Bardzo chce się bawić wędką.

Błyskawicznie uczy się zwyczajów domowych.

Jest taka śliczna!

Prawda?

Czuje się już częścią stada.

Książę Kayron przypłaca to kolejnymi nerwami... :(

 Amisia za to znosi ze spokojem, choć i ona potrafi rozdzielać razy.

Cieszy mnie ogromnie, że ona bawi się z Hokusem. :)

Czy nie fajnie mieć takie różnokolorowe koty? :)

I na koniec apel Księcia:

Łysi! Jeśli ktoś ma już jednego i myśli o kolejnym kotku oraz ma cierpliwość do jego oswajania, to Aniela jest bardzo dobrą kandydatką! Mówią, że jest śliczna, wysterylizowana (zniosła zabieg idealnie), zaszczepiona przeciw chorobom zakaźnym i wściekliźnie, zaczipowana, odpchlona i odrobaczona. Full serwis. Jest młodziutka, ma ok 10 miesięcy. Ma miły dla kotów charakter, nawet mnie nie bardzo denerwuje, głównie dlatego, że schodzi mi z drogi - mądra dziewczyna. Nie daje się jeszcze pieścić łysym, ale to kwestia czasu. Codziennie robi postępy! Już śpi u Łysej na łóżku, a wczoraj pozwoliła jej się po raz pierwszy pogłaskać - nie przy misce. 

Generalnie chodzi mi o to, abyście ją stąd zabrali, bo ja już nie mogę z tymi kotami! Weźcie ją stąd!! To rozkaz!

Ja dodam od siebie po cichutku, żeby nie denerwować Księcia, że kiedy taki dziki kotek przełamuje się, obdarza zaufaniem człowieka, kiedy dzień po dniu daje z siebie coraz więcej, to jest cudowny okres! Pełen wzruszeń. Są różne koty, a Anielę trzeba po prostu (po krótkiej izolacji) wpuścić do domu i dać jej czas, karmić, bawić się i pomału zdobywać jej serce. Nie brać na siłę na ręce, nie przymuszać do niczego. Satysfakcja gwarantowana!