Świeża Bułeczka na zamówienie!

Ostrzeżenie:

Oglądanie zdjęć i czytanie tego posta może być groźne dla serca. Jeśli jesteś kochliwy/a, przed lekturą skonsultuj się ze sobą, czy jesteś gotów/gotowa na niespełnioną lub... spełnioną miłość!

Oto zamówiona dostawa świeżego kociwa. Przedstawiam Wam koteczkę Bułeczkę, czyli Bułkę lub prościej Bułę. Dlaczego nosi to wdzięczne imię? Przez Lidię: 

(...) A z tym piekarnikiem to nie żadna przesada. Bierzesz do domu kocie bidy, formujesz je i rozdajesz. Idą jak świeże bułeczki ;), czyli jesteś piekarką nad piekarkami. :))

Co za kolory! 

Lidia trafiła w sedno! Ta koteczka to jest niesamowicie smakowity kąsek. Imię jest więc dopasowane jak druga skóra! Ostrzegam, że Bułeczka długo u mnie nie zabawi, więc jeśli ktoś z Was myśli, jeśli ktoś z Was planował, jeśli ktoś się zaraz zakocha, to niech działa szybko! 

A teraz opowieść i zdjęcia, czyli to, co moi czytelnicy lubią najbardziej (bo moja "sztuka" jakoś nie ma tak wielu zwolenników, chlip, chlip). 

Właśnie do mnie przyjechała - pierwsze zdjęcie.

Koteczka została znaleziona pod Wrocławiem przy ruchliwej drodze. Cud, że nie zginęła pod kołami. Głodna, brudna i przerażona. Nikt jej niestety nie szukał. Może wyskoczyła przez niezabezpieczone przez nieodpowiedzialnego właściciela okno (bo np. siatki są "ohydne"). Znalazła schronienie u pewnych państwa, którzy szukali dla niej DT lub stałego, ponieważ sami nie mogli jej zatrzymać. Spędziła u nich 2 tygodnie, a po tym czasie trafiła do mnie. 

Bułeczka jest kolejną istotą, która od samego początku jest idealna i wspaniała! Oswojona, nie boi się psa ani kotów, chętna do zabawy, wesoła, przylepka (choć oczywiście nie tak jak wyjątkowa Ofelia Ewy). Sam miód! 

Ta bródka! 

Ta mozaika!

Po dwóch dniach u mnie dostała rujkę i ponieważ to młodziutka koteczka (ma ok. 7-8 miesięcy) była to jej pierwsza ruja. Powiem Wam, że to dla kotki koszmar. Dawno tego nie widziałam i teraz przeżyłam szok. Bułeczka nie miała chwili ulgi, chwili spokoju. Zachowywała się jak opętana. Bez przerwy skarżyła się cichutko, pojękiwała i czołgała się po pokoju. Nie mogła chodzić! Nie mogła jeść ani pić, nie mogła się bawić. Wyglądało to jak jedna męka. Stan nie do pozazdroszczenia. 

Czołganie się podczas rui. 

Na brzuszku wzór się łączy czarnym paskiem. No cudo, panie i panowie! Cudo!

Na szczęście już jest po wszystkim i koteczka będzie niebawem wysterylizowana. Jest odrobaczona, zabezpieczona przed pchłami, zaszczepiona. 

Jest przemiła dla ludzi, ale może wyrosnąć z niej zouzunia dla kotów. Dziewczyna wie, czego chce. Nawet Kajtkowi nie pozwala w swoją kaszę dmuchać i się odsykuje! Jest przy tym subtelna, do łapoczynów nie dochodzi, ale nasyczeć to i na Amiśkę umie! Inna sprawa, że nikt się nią nie przejmuje, bo to sama słodycz i delikatność jest. Z Hokusem się bawi, ale na jej zasadach, jak coś jej się nie spodoba, to wrzask! Śmieszna. ;)

Kotunia będzie wypieczona ostatecznie za tydzień, do 10 dni. Bierzcie, częstujcie się. Taka piękność nie trafia się często! Kotka jest proludzka, trzymająca się człowieka, ale też samodzielna, przytula się, kładzie obok. Słodka istotka. 

Jeszcze raz: łatwo adaptująca się, kochana, miła, wesoła, przepiękna, łagodna, unikatowo umaszczona*, niebojąca się psów, oddana ludziom, umiejąca sobie radzić w kocim stadzie (myślę, że lepiej nie łączyć jej z kotem dominantem), zdrowa, po wszystkich przykrych zabiegach. Oto cała kusząca, chrupiąca i świeżutka Bułeczka. 

Zadowoleni?  Ile serc złamanych? 

* Czy naprawdę unikatowo? Istnieją już takie cuda na świecie. Znamy przecież jej siostrę, niemal bliźniaczkę - Helę. Kotkę Aluchy - na zdjęciach poniżej. Pasowałyby do siebie, co?