Makowy chłopczyk

Pamiętacie historyczne zdjęcia Hokusa z Kayronem? Taka sytuacja już się nie powtórzyła, ale Kajtek jest wyraźnie bardziej przychylny przybranemu bratu. Teraz za całokształt dostaje się głównie Amisi. Ona zwyczajowo nic sobie z tego nie robi, po prostu schodzi Księciu z drogi. 

Przyłapałam ją za to z chorusiem w pościeli. :)

Wiem, że czekacie na wieści. Po fatalnej sobotniej wizycie, kiedy to Hoki musiał mieć zakładany nowy dren i to było naprawdę straszne, zaczęło się układać lepiej. Ropa sączyła się z drenu, kotkowi spadła gorączka, czuł się wyraźnie lepiej, choć wstawał tylko na jedzenie i do toalety. On ma typową depresję kubraczkową, bardzo częstą u kotów, które muszą nosić to ubranko. To dla tego czyściocha straszna męka, że nie może się umyć. Chodzi biedak jak na szczudłach, sztywny i niepewny. Najważniejsze jednak, że ubranko spełnia swoje zadanie, a dla kota to lepiej, jak mało się rusza. 

Jaki to mądry i kochany kot!
Jak dzielnie znosi wszystkie te zabiegi, jakie ma mądre spojrzenie - wszystko rozumie,
jaką wciąż ma ufność, mimo że pakuję mu do dzioba paskudne leki....
Kochamy go jak wariaci, ale jak go nie kochać!

Wracam do opowieści. Następną wizytę mieliśmy zaplanowaną na wtorek. W poniedziałek chcieliśmy zobaczyć, jak się sprawy mają, zdjęliśmy mu kubraczek, przyłożyłam mu mokry wacik do zaschniętego miejsca, które moim zdaniem mogło go ciągnąć. Trzymam ten wacik na ranie, żeby ją odmoczyć, gadamy, wtem... Hoki machnął raz językiem i dren wyrwany! Nie!!! To straszne!! Kiedy pomyśleliśmy o kolejnym grzebaniu mu we wnętrznościach na żywca, to nogi się nam ugięły ze strachu... 

Zadzwoniłam w te pędy do mojej wetki, pani Edyty - to nie ona robiła zabieg, tylko chirurg z innej lecznicy, i pojechaliśmy do niej. W sprawie kotów i ich leczenia jestem przesądna. Ufam pani Edycie i koniec. Ona ma szczęśliwą rękę. Wyciągnęła moje koty już z niejednej opresji. Hokusa też wyciągnęła ze stanu tragicznego, czego byliście tu świadkami. 

Pani Edyta podjęła decyzję, że dren jest już niepotrzebny, usunęła kilka szwów, zrobiła jakby większą dziurkę w miejscu sączenia się płynu, poleciła przepłukiwać to raz dziennie i umówiłyśmy się na kolejną kontrolę - wczoraj, w środę. Szczęśliwa ręka zadziałała, bo rana zaczęła się od tego dnia goić pięknie, Hokusowi całkiem spadła gorączka i jesteśmy pełni nadziei, że idzie ku całkowitemu wyzdrowieniu!

Wczorajsza wizyta to potwierdziła. Martwimy się jeszcze ogromnie, czy Hokiś nie dostanie uczulenia na wewnętrzne szwy, tak jak dostał go Oluś Ani i musiał być powtórnie operowany... 

Jeszcze więc trochę poczarujcie, jeszcze niech działa uzdrawianie Hokusa (ja od kilku dni maluję obraz, który nazwałam: Modlitwa za zdrowie Hokusa, ale skończę chyba, jak on już wyzdrowieje - tak mi to idzie pomalutku).

Wygląda jednak na to, że on z tego wyjdzie! To jest naprawdę cud. Ja nie mogę patrzeć na mój płot nawet na zdjęciach, ale odważni mogą iść do TEGO posta i wyobrazić sobie, że on się zatrzymał na poziomej listwie! Tak głęboko wbił sobie ten pręt! To nie do uwierzenia...

Jestem bardzo wdzięczna panu doktorowi Łukaszowi Matyszczakowi z Ekovetu za przeprowadzenie operacji ratującej życie i sprawność Hokusa. Dobrze, że los postawił go na naszej drodze. :)