Nazywam się Malusia i szukam domku

Kolej na Malusię. Teraz ona szuka domu. Jeśli uda mi się go dla niej znaleźć, to przyznam Wam rację co do mojego szczęścia i dobrej ręki. To będzie szalenie trudne, bo ta kotka to wciąż wielki dzik. Nie jest to jej zła wola, ona po prostu jest wciąż przerażona kontaktem z człowiekiem. Może i lepiej by jej było na "wolności", cóż z tego, skoro zdrowie jej na to nie pozwala. Ja w nią wierzę, wierzę, że się przełamie i pokocha być domowym kanapowcem. Już to widać. Malusia dużo czasu spędza w swoim pudełku (po Zoyce-Biance), ale też biega po pokoju, siedzi na parapecie, patrząc przez okno, a ostatnio nawet zaczęła zwiedzać dom. Pomału, ostrożnie zagląda do różnych pokoi. Nie jest jej łatwo. Nie wiadomo, co ta kocinka przeszła w życiu. 

Przedwczoraj dałam ogłoszenie na tablicy. Ogłoszenie o treści:

Nazywam się Malusia i szukam domku.

 Jaka jest moja historia:

Żyłam sobie w mieście, w stadzie innych bezdomnych kotów, na ulicy. Na szczęście dokarmiała nas dobra osoba, bo nie przeżyłabym nawet swoich 5 lat. Niestety bardzo zachorowałam, miałam okropny koci katar, chore płuca, gorączkę i to byłby mój koniec, gdyby nie ulitowała się nade mną dobra dusza i nie odłowiła mnie na leczenie. Długo się mną zajmowała, aż w końcu nabrałam sił, wyzdrowiałam i zostałam wysterylizowana. Wtedy znalazłam się w kolejnym domu tymczasowym, gdzie przechodzę socjalizację. Mówią, że nie mogą wypuścić mnie znów na ulicę, bo bym, mimo że jestem już zdrowa, w warunkach bezdomności nie przeżyła.

Księżna pani ma jedzonko podtykane pod nos. Wcina chętnie.

 Jaka jestem:

Boję się. Wciąż bardzo się boję ludzi. Siedzę głównie w pudełku na poduszce, ale kiedy ludzi nie ma w pokoju, zmieniam miejsce. Troszkę układam się na parapecie i patrzę na świat za oknem, troszkę chodzę po pokoju, a nawet wieczorami bawię się z innymi kotami. Ludziom jednak nie ufam. Kiedy mnie chcą dotknąć, kulę się i syczę. Nigdy nie jestem agresywna, tak tylko straszę, choć wiem, że nikt się tego nie boi. Czasem przełamuję się troszkę i zaczynam mruczeć pod dotknięciem ręki. Kiedy ludzie wchodzą do pokoju, a ja jestem na parapecie i patrzę przez okno, przemykam na podkulonych nogach do swojego pudełka. Mimo że straciłam już wszystkie zęby oprócz kłów, to świetnie sobie radzę z każdym jedzeniem. Chrupię suche kocie chrupki bez problemu. Nie gardzę też mokrym, ale nie jestem żarłoczna, raczej subtelna i powściągliwa.

Obiecuję, że kiedyś pozwolę ludziom na więcej, zaufam im, widzę przecież, jacy są dla mnie dobrzy.

Kogo szukam:

Szukam wyjątkowych ludzi, naprawdę wyjątkowych. Takich, którzy kochają koty, znają je, spokojnych i miłych. Cierpliwych. Takich, którzy uwierzą we mnie. Takich, którzy dadzą mi czas, dużo czasu, aż się przyzwyczaję. Którzy pozwolą mi izolować się tak długo, jak to będzie potrzebne. Takich, którzy chcą zrobić naprawdę dobry uczynek i dać dom biednej, doświadczonej przez życie kotce - jak ja. Którzy dadzą mi serce. Mogę żyć z innymi kotami, dobrze się z nimi dogaduję.

Na początku dzieliła się z Myszeczką posłaniem. 

Wypiękniała już bardzo. 

Może masz dla mnie kącik w swoim domu? Kącik i miseczkę jedzenia? Obiecuję, że nie będę przeszkadzać, jestem cicha jak myszka, a pewnego dnia odwzajemnię Twoje serce i to będzie najcenniejsza zapłata. Proszę, daj mi spokojny kącik w ciepłym domu i daj mi swoją życzliwość.

 Malusia

Futerko ma gęste i lśniące, w niczym nie przypomina tego opisywanego przez Basię
 (że nie wiadomo było właściwie, jakiego ona jest koloru).

Kiedy zjawiam się w pokoju, leci do swojego pudełka. 

Wciąż ma tę przykuloną postawę świadczącą o strachu.

Jak zwykle będę marzyć głośno. Niech znajdą się ludzie, może starsi państwo, a może samotna osoba, która ma już koty bądź nie, ma możliwości lokalowe, żeby Malusia mogła u niej bezpiecznie przycupnąć. Niech ci państwo mają dla niej wiele serca, ciepła, dobrych słów i głaszczącą rękę. Niech ta kotunia znajdzie swoje miejsce na ziemi. 

Niech! Niech! Potrzeba wiele Waszych dobrych myśli, aby takie osoby przywołać. Mówię serio. Poślijcie w świat, tak z serca, prawdziwie, wiadomość w strumieniu dobrej energii. Niech się znajdzie dobry dom z dobrymi ludźmi dla Malusi! Liczę na Was! 

Jeśli problemem będą finanse, to jestem pewna, że w imieniu Basika i swoim możemy zaproponować pomoc w utrzymaniu kotki. 

Jola przypomniała mi, że nagrałam pierwsze mruczenie Malusi u mnie 

Za Moimi Drzwiami.

Musicie podgłośnić, ale słychać wyraźnie!

Filmik jest sprzed dwóch tygodni, Malusia jeszcze wtedy wyglądała gorzej, 

ale dokładnie widać, jak ona CHCE, ale się boi, bidulka.

Przybądź, przybądź domku stały,

Nie za duży, nie za mały! 

Niech tam będą mądrzy łysi,

Dobrzy, mili oraz cisi.

Znajdź, Malusiu, słodka kiciu,

Dużo szczęścia w nowym życiu!

*autorką czarów-marów dla Malusi jest Ninka.