Dylematy

Zoyka nadal szykuje się do porodu. 

Wiem, że kotka jest w stanie opóźniać moment rozwiązania, jeśli uznaje, że nie ma na to warunków lub kiedy jest w stresie. Trzeba pamiętać, że ona znalazła się u mnie prosto z działek, gdzie spędziła całe życie. Nic dziwnego, że czuje się niepewnie, ale cieszę się, że dała nam obu czas na wzajemne poznanie się i oswojenie. Dzięki temu jesteśmy już w dobrej komitywie. Koteczka jest śmieszna z tym ustawianiem mnie po swojemu, uczeniem, co jej się podoba, a co nie, upominaniem, kiedy przekroczę granicę. Jednocześnie cieszy się na mój widok, wychodzi ze swojego miejsca za biurkiem, nawet się trochę łasi i myślę, że nabrała do mnie zaufania. To pomoże, kiedy pojawią się maluszki. Zrobiłam jej nową budkę i jest to jedyne miejsce, gdzie ją czasem zastaję - oprócz gołej podłogi oczywiście. Może wybierze na miejsce rozwiązania właśnie tę budkę?

Jest jednak pewna sprawa, która nie daje mi spokoju i nie ma co chować głowy w piasek, tylko trzeba się z nią zmierzyć. Chodzi o to, jak postępować w takich jak Zoyki przypadkach.

Dom tymczasowy to nie jest miejsce, gdzie namnaża się bezdomne koty. Wręcz przeciwnie. Zadaniem domu tymczasowego jest otaczanie opieką już narodzonych kotów w potrzebie, a także przyczynianie się do spadku urodzeń poprzez sterylizacje i kastracje kotów bezdomnych. 

Każda organizacja czy dom tymczasowy ma zazwyczaj swój kodeks postępowania, który mówi, jak należy postępować z odłowioną kotką w ciąży. Wiem, że temat jest trudny i bardzo obciążający emocjonalnie. O ile łatwo sobie wyobrazić, że w przypadku kotki w początkowej fazie ciąży, która znajdzie się już na stole operacyjnym na zabiegu, łatwo jest podjąć decyzję, że ciąża zostanie niejako przy okazji usunięta, o tyle, kiedy ciąża jest już zaawansowana, nie jest to wcale proste.

Wiem, że większość organizacji jest za tym, aby ciążę usuwać w każdym momencie jej trwania.  Wielu z nas może się to wydać barbarzyństwem, ale lekarze zapewniają, że zabieg nie jest bardziej skomplikowany i nie niesie ze sobą dużego ryzyka powikłań (każdy zabieg je niesie) niż normalna sterylka. Kotka zazwyczaj szybko dochodzi do siebie.  Potrzebujących pomocy kotów jest taka masa, że nie ma najmniejszego sensu przyczyniać się do wzrostu ich liczby.

Ponieważ każdy, kto się chce tym zajmować, powinien mieć na ten temat swoje zdanie, powinnam i ja je sobie wyrobić. Jestem na tym etapie. Gryzę się myślą, jak bardzo niedojrzała była moja reakcja radości na wieść o tym, że Zoyka jest w ciąży, a ja mam możliwość przyglądania się jej macierzyństwu. Nawet do głowy mi nie przyszło, że zachowuję się nieodpowiedzialnie, chociażby krzewiąc taką postawę wśród moich czytelników. Kiedy o tym pomyślałam, pocieszałam się, że to przecież dla Zoyki ostatni dzwonek, że lada moment ona zacznie rodzić, a moja postawa będzie jako tako usprawiedliwiona. Kotka jednak wciąż nie rodzi, a jest już u mnie 14 dni… To ok. 1/5 czasu trwania ciąży… Oznacza to, że spokojnie mogłam podjąć inną decyzję co do losów jej potomstwa, kotka mogła zostać wysterylizowana, a teraz po 2 tygodniach mogła już szukać domu stałego lub wrócić na działki pod opiekę ludzi, a w moim domu mogło zrobić się miejsce na kolejne kocie biedy. Taka jest brutalna rzeczywistość. 

Chcę, abyście wiedzieli, że zdaję sobie z tego sprawę, myślę o tym i gryzę się tym.

Oczywiście, żeby było jasne, Zoya urodzi i nic tego już nie zmieni. Ta decyzja została już podjęta. Moje rozważania dotyczą wyrobienia sobie kodeksu postępowania na przyszłość. Dam sobie jeszcze na to chwilę,  choć wiem, że rozsądnie i mądrze byłoby powiedzieć: ratuję wszelkimi sposobami każde już narodzone życie, natomiast nie dopuszczam do pojawienia się nowego.

W przeciwnym wypadku bowiem, jakie przyjąć kryterium? Czy wielkość brzucha będzie decydować? Tydzień ciąży? Czy może mój humor?  

Nikt nie powiedział, że pomaganie kotom to są same przyjemności…

Bardzo chętnie poznam Wasze zdanie na ten temat. Piszcie śmiało. Założę się, że takie myśli jak wyżej przeszły Wam przez głowę. 

PS 1. Zdjęcia są z telefonu, używam tylko jego, ponieważ jest bezgłośny, a nie chcę kotki stresować. 

PS 2. Bardzo serdecznie dziękuję za komentarze pod poprzednim postem. Wybaczcie mi, że nie odpowiedziałam na nie, każdy jednak przeczytałam z uwagą i radością.