Niedzielny mix

Wczoraj nie było postu, za to dziś będzie za dziś i za wczoraj, i wystarczyłoby pewnie za kilka innych dni. :) Zapraszam.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Przedstawiam Wam pewnego małego osobnika płci męskiej o wdzięcznym imieniu BARBUL. 

Przypałętało się toto do pewnej dobrej duszy, do której ostatnio wciąż coś się przypałętuje. Nie powiem, do kogo, bo już i tak zdjęcia publikuję bez pytania. Może przyciągająca pałętające się przypałętacze sama się ujawni.

Pozdrawia Was Barbul (nazwa robocza od "barbe" - broda). Rozumiem, że to z włoskiego? A to italianiec makaroniarz jeden! Widać, że szyk ma we krwi, no i dobrze mu w niebieskim. :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Byliśmy wczoraj przez chwilę na rynku wrocławskim. Świeciło słoneczko, i znowu się nim zachwyciłam! Grupka młodzieży też wydawała się być w świetnym humorze. :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Potem wstąpiliśmy na przekąskę do restauracji greckiej. Poszłam umyć ręce i widzę nad umywalkami ekran, na którym dzieje się coś kuchennego  Pewnie jakaś tv - myślę, ale patrzę dalej, a to jest podgląd na kuchnię restauracyjną! Ale bajer! Nie chciałam stamtąd odejść!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wieczorem za to byliśmy z MójCiOnem na próbie generalnej (z udziałem publiczności) przedstawienia dla dzieci, do którego muzykę skomponował mój syn - Wrocławski. Kiedy reżyser zapowiadał spektakl, oznajmił, że muzyka jest autorstwa młodego, zdolnego kompozytora (tu imię i nazwisko mojego syna), z którym teatr współpracuje już trzeci rok z rzędu. Uczucie, którego wtedy doznałam, nie da się z niczym porównać. To lepsze niż wszystkie lody świata, niż wszystkie wygrane nagrody, niż własne sukcesy. To słodkie uczucie rozlewające się ciepłem w ciele to chyba duma...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wczoraj wypisywałam kartki będące podziękowaniem za akcję KOCI DOM TYMIANKA.
I wiecie co? Zabrakło mi ich! Nie mogło mnie nic milszego w tej sprawie spotkać. Jestem mocno zbudowana! Czekam na nową dostawę od Ewy z Krakowa. 
Ta kochana dziewczyna już w poniedziałek wyśle mi je. :) Część osób będzie więc musiała poczekać, ale cóż to znaczy wobec wieczności! ;) Nie wiem, czy na jutro uda mi się zrobić podsumowanie tymiankowej akcji, czekam na wieści od Ori, a poza tym całą niedzielę spędzę w górach, więc mogę nie zdążyć. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kociambry czują się dobrze, może jeszcze nie idealnie, bo oczka łzawią i czasem sobie któryś kichnie, ale w porównaniu z tym, co było, to i tak pełnia szczęścia.

Hokus wygląda jak zdrowy kot i gdybyśmy nie znali jego wyników, nigdy byśmy nie pomyśleli, że jest tak bardzo chory. W poniedziałek kolejne badanie krwi (nienawidzę tego!!) i zobaczymy, co dalej. Może kroplówki będzie brał już rzadziej? Oby!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Niedawno dostałam maila zaczynającego się słowami:

Dzień dobry!

Na początek przesyłam Ci serdeczne uściski i pozdrowienia, nie mogę się nacieszyć, widząc, co to się porobiło u Ciebie w tak krótkim czasie, ilu zyskałaś sprzymierzeńców dzięki swej miłości  i pracowitości.

Wciąż się w nich grzeję. Na jesienne chłody jak znalazł. Może macie też kogoś, kogo trzeba by ogrzać? Do roboty! :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Już jesień nam plecie kolory swe...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A teraz, żeby już całkiem nie przesadzać z długością tego posta (bo mogłabym tak jeszcze dłużej), wszyscy razem mówimy nowym członkom naszej zwierzolubnej rodzinki WI-TAJ-CIE! :)

126. Marta S. bezblogowa ma dwa cuda!

(Z maila: Ech, nie było tak słodko na początku jak na tych  zdjęciach, tym bardziej że Tekla jak była malutkim kotkiem, przypominała bardziej szczurka niż kota. :) Ale z czasem pokochały się bardzo. Wystarczy, że Tekla zamiauczy i już Tito leci "na pomoc". To takie moje dwa skarby. :) Są jak yin i yang. Zupełnie od siebie różni, znakomicie się uzupełniają.)

Tito to taki koci arystokrata, przepięknej urody, spokojny, ze wspaniałymi kocimi manierami 
Tekla - postrzelony sowizdrzał, wszędzie jej pełno, a drze się niemożebnie. :) Ma w sobie tyle uroku, że ujmuje swoją kocią osóbką. wszystkich. :) Za to obydwoje są równo przeze mnie rozpuszczeni. :)

Oto Tito i Tekla:

127. MIEJSCE DLA CIEBIE... Komu, komu?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Miłej niedzieli!