Pierwszy zachodni post

Po wschodnim poście nastał czas na post zachodni. 

Mimo że zrobiłam wielką selekcję, wciąż mam mnóstwo zdjęć do pokazania.

Osobiście mogę patrzeć na zachody bez końca, każdy z nich jest wyjątkowy.

Trudno byłoby mi wybrać najpiękniejszy.

Dziś część pierwsza, dla urozmaicenia wzbogacona 

dwiema scenkami, które zaobserwowałam, będąc nad morzem.

Scenka 1:

Na plażę wchodzi rodzinka: tatuś, mamusia i dwójka małych dzieci. Tatuś w ręce trzyma otwartą butelkę piwa. Po młynarskiej bladości skóry widać, że wszyscy zaliczają się do nowego turnusu wczasowiczów. Mamusia rusza na spacer brzegiem morza z jednym z dzieci. Tatuś jest wniebowzięty. „Wspaniale, wspaniale!” – powtarza, patrząc na morze i zachodzące słońce. Sadowi się na piasku gotów do podziwiania wieczornego spektaklu. 

„Tatusiu, chcę kupę” – słyszy od swojej drugiej pociechy. 

„O kurde…” – wyrywa się z ust ojca i perspektywa maszerowania z powrotem sprawia, że cała radość uchodzi z niego jak powietrze z przebitego koła…

Scenka 2:
Plażą idzie dziadek za rączkę z około pięcioletnią wnuczką. Dziadek podśpiewuje:
Martynka idzie na spacerek,
Potem zje sobie deserek,
Mamusia da jej pyszny serek.
Na to odzywa się mała cwaniara:
Oj, dziadzio, dziadzio, myślis, ze taki klótki spacelek wystalcy, zebym zjadła ten sel? Naiwny jesteś.

Zachody jeszcze będą. :)

Miłego dnia!



PS. Dziękuję bardzo za wczorajszą akcję dla trójkowiczów.
Wygląda na to, że jest skuteczna, trzeba tylko jeszcze dokonać pewnych formalności i już będzie można się cieszyć. :)