Dwa szaraki z jednej paki

Ratunku! Kaśka (Maskotka i pieska) mnie molestuje!
Ciągle tylko: Kiedy będzie prezentacja maluchów, kiedy będzie?!
Cóż było robić, musiałam przysiąść i zrobić. Oto ona:

***********************   PREZENTACJA MALUCHÓW  ***************************

(Ostrzegam jednak, że dziś będą dwa posty, bo ten drugi, już przygotowany, musi ukazać się właśnie dziś. Nie ma ze mną lekko...)

Maluszki pochodzą z dzikich terenów przyszpitalnych. Ten wrocławski szpital niedługo będzie likwidowany i wtedy ich los byłby bardzo ciężki. Ich mama, o wyglądzie Yasserka (bo to także jego mama), kociła się co roku, pewnie dwukrotnie. W tym roku lekarka (dokarmiająca kocią hałastrę) wraz z Kasią, pomagającą kotom z zamiłowania (akurat w dzisiejszym poście występują dwie Katarzyny), powiedziały dość i postanowiły ten proceder ukrócić. Zaczaiły się na kocią rodzinkę i byłyśmy umówione, że mama zostanie zawieziona na sterylizację i jako bardzo dzika kotka wypuszczona na wolność (a czas rekonwalescencji spędzi u mnie), a maluchom, które też znajdą się u mnie, po socjalizacji będziemy szukać domu.

Mama kociąt w swojej piwnicy.

Podczas próby łapania kociego towarzystwa przypałętał się kociak z poprzedniego miotu czarnulki - Yasser i wprosił się do transportera, na zabieg, do mnie i do swojego stałego domu. :) Potem Kasia codziennie łapała po jednym kotku. W ten sposób w niedługim czasie miałam je u siebie w piwnicy w komplecie. Przydała się klatka, którą kiedyś pod wpływem chwili kupiłam.

Kociaki zamieszkały w pralni.

Pierwsze zdjęcia przerażonych, ale, w co wierzę, przyszłych szczęśliwców. 

Koteczki (to najprawdopodobniej kocurek i koteczka), dwa bure szaraczki - klasyka gatunku, to była sama dzikość. Przy ich łapaniu polała się krew łapaczek. U mnie przez pierwsze 3 dni natychmiast, kiedy tylko wchodziło się do pralni, chowały się w swojej budce. W tym czasie opiekę nad nimi oraz Parkitką i Yasserkiem, o naszych zwierzakach nie wspominając, sprawował MójCiOn, ponieważ tak się złożyło, że musiałam na trzy dni wyjechać poza dom... Wiem, wiem, święty jakiś z Niego! Dodatkowo dał sobie radę koncertowo. Może ja zbędna jestem w tym domu... :)

Kiedy wróciłam, przeniosłam kotki na piętro, żeby obserwowały życie i ruch dziejący się w domu. Przez pierwsze godziny znowu nie wyściubiały nosa z budki, ale już na drugi dzień ciekawskie towarzystwo zaczepiało psa i...

bardzo chciało zaprzyjaźnić się z Amisią.

Koniecznie chciałam jak najszybciej nauczyć je dotyku ludzkiej ręki. Najpierw dawałam im palec do wąchania, potem próbowałam dotknąć uszka, główki, dupki... Kocinki czmychały w popłochu. Pewnego razu jednak mały się odważył, został chwilę dłużej, a ja po raz pierwszy pogłaskałam go po grzbiecie! Biedaczek wtulił nosek w kącik klatki, cały drżał, ale dzielnie znosił te "tortury". Nie przesadzałam z długością tego pierwszego kontaktu, wycofałam się. Za drugim razem poszło już lepiej. Mały nie tylko nie zwiał, ale nawet rozpłaszczył się jak placek pod wpływem mojej ręki i zaczął głośno mruczeć!

Kocurek.

Wtedy stało się coś wspaniałego. Kocinka...

Koteczka, wyraźnie mniejsza od kocurka.

dosłownie wypełzła z budki, doczołgała się do braciszka, przytuliła boczkiem do niego i w ten sposób mogłam głaskać naraz dwa koty! Oba mruczały! OMG, jakie to słodkie. :))

Koteczka jest bardziej płochliwa, subtelniejsza, drobniejsza i grzeczniejsza od brata. Ten mały terrorysta nie chce już siedzieć w klatce i urządza koncerty na jedną nutę: miauczącą. :)

Malutka w tym czasie bawi się, czym się da i kwękającego braciszka zaczepia.

Jest też śliczniutka i w porównaniu z małym chudziutka, same kosteczki i dużo futra. Przypomina mi w tym Kasinego Szuwarka/Gacka za czasów jego maleńkości. Oczka ma wielkie i zdziwione.

Kocurek też jest kochany, dzielny i śliczny. O wiele chętniejszy do współpracy z człowiekiem. Oba kotki mają budowę ciała Yasserka, choć inne pyszczki. Różnią się między sobą tylko wielkością, poza tym są identyczne. Ktoś będzie miał z nich radości co nie miara! Myślę, że już dziś wypuszczę je do mojego pokoju. Czas przejść na wyższy etap ludzko-kociej edukacji. Czas też zacząć im szukać domu. Może się uda - wspólnego...

Drodzy Czytacze, robimy burzę mózgów!

WYMYŚLAMY niebanalne IMIONA DLA TEJ ŚLICZNEJ PARKI

To ważna sprawa, jak wiecie. Jakieś pomysły? Znacie już całą ich historię. Liczę na Was!

:)

Kasiu, prosiłaś, wnioskowałaś i wyprosiłaś. Zadowolona? :)

PS. Na koniec przykra wiadomość. Mama maluchów też została złapana, dostarczona do weta i na stole operacyjnym, po otwarciu jej brzuszka, okazało się, że stan jej jelit i narządów wewnętrznych jest tak tragiczny, że nie ma szans na jej wyleczenie i uratowanie. Koteczka została uśpiona. Kasia, która ją wyłapała, bardzo to przeżyła. Rozumiem to, jednak ważne jest, że cierpienia tej kotki zostały skrócone. Tak bywa.

Przypominam jeszcze o licytacji na rzecz Domu Tymianka zorganizowanej przez Ilonę. Dziś ostatni jej dzień, więc jeśli ktoś ma ochotę zostać posiadaczem pięknego obrazu, namalowanego przez córkę Ilony, ma jeszcze na to szansę. Polecam!