Bardzo lubię blogować

Na tej deklaracji mogłabym właściwie skończyć dzisiejszą notkę. Jednak nie pójdę na łatwiznę, o nie! Na wielu blogach przewija się temat zniechęcenia, kryzysu, pojawiają się wątpliwości, czy to ma sens. Trochę się tym zaraziłam i żeby temu zaradzić,  ale i z przekory, postanowiłam przypomnieć sobie, dlaczego lubię blogować. Może ta lista pomoże zniechęconym, może poczują się lepiej...
Jestem ciekawa, czy też tak macie, czy może coś zechcecie dodać.

Lubię blogować, bo:

1.      Blog jest areną dla mojej kreatywności.

2.      Regularne prowadzenie pamiętnika motywuje mnie do codziennej pracy twórczej, do pisania, do robienia zdjęć, do przemyśleń.

3.      Dzięki blogowi mogę się tym dzielić, zamiast zapomnieć, zakopać, schować, stracić…

4.      Rozwijam się, mając oczy wciąż szeroko otwarte na wszystko, co dzieje się wokół mnie.

5.      Uwolniłam moją rzeczywistość od „onetów” pełnych obrzydliwej polskiej polityki i mediów nastawionych na granie tragedią i sensacją, czerpiąc raczej wiedzę z i o tu i teraz, w którym żyję, oraz z obserwacji blogerów – zwykłych, a zarazem często niezwykłych, ludzi. :)

6.      Mam możliwość dzielenia się moją miłością do zwierząt, gromadzenia wokół siebie zwierzolubnych.

7.      Mogę pokazywać koty tymczasowe, wspólnie cieszyć się z ich sukcesów, prosić o pomoc przy szukaniu im domów, uczyć się o nich z innych blogów.

8.      Mam poczucie, jakbym miała więcej zwierząt - tak wiele ich znam z blogowego świata z imienia i darzę sympatią i zainteresowaniem.

9.      Mogę porównywać swoje doświadczenia w pomaganiu kotom z doświadczeniami innych osób, które to robią, wzbogacać swoją wiedzę.

10.   Blog to dobre miejsce, aby poznawać nowe osoby, otaczać się tymi życzliwymi, by czerpać od nich energię i chęć do różnych działań bądź tylko niezobowiązująco i miło spędzać czas na zasadzie dobrowolności.

11.   Dzięki patrzeniu okiem blogerki nigdy i nigdzie się nie nudzę. Niemal wszystko obserwuję pod kątem stworzenia o tym notki.

12.   Blog to dla mnie dziennik zdarzeń, pamiętnik, a pamiętniki prowadziłam już w podstawówce. Fajnie się do nich wraca. To świadectwo mojego teraz życia.

13.   To fajny sposób na spędzanie wolnego czasu, którego mam już sporo.

14.   Mogę podzielić się radością życia, którą odkryłam w sobie po latach.

15.   Czuję, że jest to wstęp, poligon do zajęć, które przyjdą po nim... Jakich? To na razie tylko przeczuwam.

16.   "Blogowa rodzina" niesamowicie sprawdza się we wszelkich kryzysach, ludzie spontanicznie niosą sobie pociechę i wsparcie, aż trudno uwierzyć jak wielkie!

17.  I wreszcie ostatni argument na „tak”: lubię określenie „blogerka” w odniesieniu do mojej osoby.

Dowód na pkt 11. Wracałam ze szpitala, leżąc na tylnym siedzeniu.
Trasa do domu z tej perspektywy wyglądała całkiem inaczej.
Lewy górny róg - przy szpitalu. Prawy dolny - dom.
Ciekawe doświadczenie. Tak jeździłam często jako dziecko.
Przypomniało mi się to! 

W moim wypadku blog spełnił rolę wręcz terapeutyczną, bowiem wzbogaciłam się dzięki niemu o więcej pewności siebie. Dzięki Waszemu wsparciu i zainteresowaniu stałam się osobą, która nie boi się tak bardzo pokazać, jaka jest. I to jest bezcenne!

Zdaję sobie sprawę, że nie zawsze będę to robiła w tej formie, że w każdej chwili może mnie to znużyć. Jeśli publikuję posty codziennie, to jest to wyłącznie mój wybór, robię to na swoją odpowiedzialność, nie mogę mieć i nie mam do nikogo pretensji, jeśli nie czyta, nie nadąża. I choć wiem, że wiele komentarzy jest na zasadzie wzajemności (w której nie widzę nic złego, jeśli nie staje się przymusem), to wiem też, że wiele jest z sympatii i poparcia dla mnie. I wiecie co? To jest miłe!

Z tej okazji i ponieważ mam taką fantazję, ogłaszam 

konkurs na łapanie licznika 

266.666. 

Licznik jest na dole strony.

Banerek do pobrania, jeśli ktoś zechce. 

Kto przyśle mi zrzut ekranu (anka.wroclawianka@op.pl) najbliżej tej liczby, dostanie ode mnie pamiątkowy drobiazg. Chciałabym, aby to był ktoś z moich stałych gości, a nie przypadkowa osoba, więc w zabawie mogą brać udział moi obserwatorzy, no i oczywiście moje anonimki - już one wiedzą, że o nie chodzi. :)

Aparatki.