Dolomity w deszczyku

Dzień dobry!

Jak fajnie znów pisać codzienne posty, a jeszcze fajniej wiedzieć, że kilka osób na to czeka! 

Obawiam się, że kiedy skończę za parę dni, będziecie mieć dolomicki przesyt. 

Dziś pierwsze dwa dni w pigułce. 

Włochy przywitały nas deszczem. 

Wielkie czapy chmur wisiały na szczytach gór, kryjąc je bądź odsłaniając przed naszymi oczami. 

Nie ma jednak takiej możliwości,  aby taki jesienny deszczyk 

pozbawił nas przyjemności bycia na urlopie, i to we Włoszech.

Po wyspaniu się w takim pięknym łóżeczku (o hotelu muszę napisać osobny post)

i po wyjrzeniu przez okno na ten niesamowity widok

a także po zjedzeniu śniadanka w bajecznych hotelowych okolicznościach 

(o jedzeniu też muszę napisać osobny post)

wybraliśmy się do zamku Trostburg na zwiedzanie;

baliśmy się wyruszyć w wysokie góry, 

żeby za bardzo nie zmoknąć.

Zamek, droga do niego, okoliczne widoki, okazały się warte zobaczenia.

Udało nam się, korzystając z gościnności gospodarzy, wcisnąć na zamkowe komnaty 

bez asysty przewodnika, który mówił po niemiecku lub włosku, 

więc i tak niewiele byśmy rozumieli. 

Mieliśmy okazję przyjrzeć się na przykład makietom pokazującym fazy budowania zamku na skale. 

W rzeczywistości wygląda to niezwykle imponująco, choć świadomość, 

że cały ten trud był po to, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo, nie jest miła. 

Człowiek człowiekowi wilkiem. Nic nowego.

Następnym naszym celem na przeczekanie niepewnej pogody stało się pobliskie miasto Bolzano, gdzie najpierw spacerowaliśmy po malowniczych górskich terenach

po wcześniejszym wjeździe na górę wyciągiem, bowiem Bolzano znajduje się w szerokiej dolinie 

i w ciągu zaledwie paru minut, za pomocą kolejki, można znaleźć się 1000 metrów wyżej, 

                                                        aby idąc wśród zieleni, 

podziwiać wspaniałe widoki na miasto i Dolomity,

 spacerując przy bujnych pastwiskach i oddychając świeżym górskim powietrzem.

A potem odwiedziliśmy bolzański rynek, gdzie tradycyjnie zjedliśmy lody i wypiliśmy pyszną kawę, 

a ja pooglądałam sobie wystawy. 

Pamiętacie torebki w Brukseli? 

Tam to drożyzna była! 

Ta beżowa z wystawy powyżej kosztuje "tylko" 690 euro! 

(Ceny z kosmosu! Nie chciałabym jej za darmo, nawet mi się nie podoba.)

MójCiOn wypatrzył w Bolzano Cipiptaszka. :-) 

Nie wiedziałam, że chłopak zrobił już międzynarodową karierę. :-)

Na zakończenie udanego dnia kolacyjka w miłej włoskiej knajpce i moje ulubione caprese, 

w którym mozzarella cudownie rozpływa się mlecznym smakiem w ustach, 

a jędrne soczyste pomidory chrupią w zębach. :-)

No i pizza, taką lubię najbardziej: nieprzeładowaną, na cienkim cieście z przypalonymi brzegami. Mniam.

Aaaaa, oczy się same kleją, za oknami malownicze miasteczko 

idzie spać, nadal moknąc w deszczyku, 

                   ale kiedy się przymruży oczy..... Ech, bajecznie, prawda? :-)

W następnym poście z Dolomitów zabiorę już Was w wysokie góry - zapraszam!

Wiem, że dziś miał być post o SPISIE powszechnym, ale nie dałam rady. :( 

Myślę, że na jutro się wyrobię, o ile nie będzie mi bloger robił takich dowcipów jak wczoraj, kiedy to niknęły mi całe fragmenty pracy. :( 

Miłego dnia. :-)