Inwentaryzacja dobrych spraw

Niesamowite rzeczy dzieją się przed tymi świętami. Niezwykle dla mnie budujące i przyjemne. Wyobraźcie sobie taką sytuację. Jesteśmy z MCO nad Odrą, spacerujemy z pieskami - trzema: Fiką, Miką i Harrisonkiem - po trawie nad samą wodą.

Chwilę wcześniej Robert zrobił mi tych parę zdjęć, aby pokazać, jakiej wielkości jest Harrison Dżąs.

Właśnie odebrałam kolejny telefon w sprawie adopcji kotka, gdy zobaczyłam, że z wału, po trawie, w naszym kierunku podąża jakaś kobieta. Robert szedł przede mną i rozmawiając przez telefon, zanotowałam, że ta pani podeszła do niego, podała mu rękę, przedstawiła się i zaczęli rozmawiać. Kontynuowałam moją telefoniczną konwersację mocno zdziwiona: kto to taki!

Skończyłam, a ta kobieta odwróciła się i podeszła do mnie. Miło się przedstawiła i wyciągnęła do mnie rękę. Byłam zaskoczona, a w mojej głowie pojawił się jakiś irracjonalny pomysł, że ona chce coś nam sprzedać! Potem śmiałam się do łez z tej myśli. Co za szalona myśl! Nad Odrą, na trawie, gdzie pusto wokół! Tak czy siak, w związku z zaskoczeniem zachowałam się nieufnie. Tymczasem pani Iza, bo tak się przedstawiła, zaczęła mówić... I tu szczęka opadła mi aż na ziemię, ponieważ pani wyciągnęła coś z torby - wręczyła mi 150 zł, mówiąc, że chciałaby wesprzeć Harrisona! To było coś niesamowitego! Mało tego. Ja też dostałam prezent - pięknie zapakowaną paczuszkę z ceramicznym aniołkiem na wierzchu. Pani Iza powiedziała mi tyle miłych słów, że aż do dziś się nimi grzeję. Nie dała się zaprosić ani na kawę, ani na herbatę. Zmarznięta wróciła do domu w innej dzielnicy miasta. Zadała sobie wiele trudu, aby zrobić mi tę niespodziankę i aby przekazać dla tego naszego kochanego pieska wsparcie. Pani Izo, jeszcze raz proszę przyjąć ode mnie najserdeczniejsze podziękowania. Moje serce rozpływa się z radości, że mam wokół siebie tak empatyczne i miłe osoby. 

(Pani Izo! Obiecała Pani wysłać mi smsa i nie mam go...)

Prezenty od pani Izy.

Świetna książka do kolorowania opowiadająca o dniu kota. :)

To nie koniec. Wyobraźcie sobie taką sytuację, że przychodzi listonosz i przynosi mi paczkę, a w tej paczce znowu prezenty dla Harrisonka! To Beata aż z Niemiec przysłała dla niego ciepłe ubranka. Jedno z nich jest jak szyte na miarę! Bardzo się przydaje, zaczęły się mrozy i nasz bohater zadaje szyku na dzielni. 

Beata, dziękuję! Dziękuję Ci również za hojne wsparcie finansowe pieseczka. 

I to jeszcze nie koniec: kolejna wizyta listonosza to paczka od mojej siostry duchowej – Ewy z Antygony. Ewa zdobyła dla mnie niezdobywalną książkę "Ukryte skrzypce", napisał ją Miroslav Horniček. Dzięki niej nauczę się gubić... Chcę się tego nauczyć, więc, Ewuniu kochana, moja wdzięczność do Ciebie nie ma granic. W paczce był też prześliczny aniołecek oraz kotecek, no i jeszcze gwiazdka, którą chciałam, aby zaprezentowała do zdjęcia Stefania. Trochę jej się nie udało, ale może nie miała nastroju. :)

My - dwa koty... :)

Modelka zbuntowana.

Chciały zjeść aniołecka, co za maupy!!

A poza tym to kupiłam sobie kilka nowych talerzy, stare się wybiły, poza tym znudziły mi się.

Ile radości miała z tego Ptysia! A Fika!

Dziewczyny obserwowały.

Harrison miał to w nosie.

Za to Ptysia - szczęśliwa!

No i jeszcze jedno. Zobaczcie, co mam. Wylicytowałam sobie takie cudo w Pastelowym Kurniku. Przyleciało do mnie od Joanny:

Prześliczny i oryginalny!

To wszystko nie koniec. Wczoraj był bardzo miły wieczór, ponieważ miałam w gościnie u siebie ulubioną, przesympatyczną czytelniczkę – Gosię z Jelcza. Gosia przyszła obładowana prezentami dla piesków i kotków: podkłady, puszeczki, smakołyczki! A dla mnie i dla MCO, wyobraźcie sobie, upiekła ciasto z okazji tego, że zostaliśmy dziadkami! Pyszny sernik! To jest absolutnie niezwykłe. Gosia jest przemiłą i mądrą osobą. Fajnie, że trafiła Za Moje Drzwi i mogłyśmy spędzić razem trochę czasu. Ponieważ nie zrobiłam ani jednego zdjęcia, to, Gosiu, teraz dla Ciebie oraz oczywiście innych zaglądających tu miłych czytelników trochę zdjęć moich zwierzaczków.

Robi się ciasno w naszej kuchni. :)

Oczy smutne, ale piesek już szczęśliwy. Przysięgam! :)

Ptychna wyrosła na cudnego kota! 

Babcia Stefcia nawet ją lubi. 

Jeść!!!!!!!!!!

Wpuśćcie nas!! Ratunku!!

Wpuśćcie! Przecież byłyśmy już 30 sekund same na dworze, chcemy do domu!! Ratunku!!

Wiele się dzieje Za Moimi Drzwiami, wiele w moim sercu.
Kocham te wszystkie zwierzaki i ich los leży mi na sercu.
Wielu, wielu dobrych ludzi dla tych zwierzaków jest tu potrzebnych!
Niech trafiają Za Moje Drzwi, proszę!

Bardzo miłej soboty Wam życzę!

Bonusik:

Norriska pamiętacie? Odebrany interwencyjnie przez Ekostraż piesek cieszy się teraz nowym, dobrym życiem. Skoro dziś inwentaryzacja dobrych spraw, to zacytuję, co napisał na moim profilu jego pan.

Mirosław Rutkowski odpowiedział na nasze pochwały pod jego adresem:

Dziękuję wszystkim za dobre słowo. Z Norrisem jest wszystko ok.

Przy okazji chciałbym podzielić się przemyśleniem: wzięliśmy Norrisa i cokolwiek dobrego mu damy, to on nam to odda w dwójnasób, wszyscy na tym zyskamy.

Natomiast to, co na co dzień robi Pani Gosia, to jest jakiś kosmos. Codzienny korowód skrzywdzonych zwierząt, które trzeba błyskawicznie doprowadzić do takiego stanu, żeby ktoś zechciał je zabrać.

A jeśli ktokolwiek pomyśli "i po co jej to wszystko?", to odsyłam na blog zamoimidrzwiami, tam w dziale Pokój przemian jest bajka o koliberku, która daje prostą odpowiedź każdemu malkontentowi. Pani Gosiu, jeśli Pani jest koliberkiem, to ja jestem mikrobem. Wielki szacunek dla Pani.

Dziękuję, panie Mirku! Miło mi mieć Pana szacunek.