List do A., ale przeczytajcie wszyscy

Zmartwień było ostatnio tak wiele, że zniknęłam, nie mogąc poradzić sobie z lękiem. Teraz już wiem, na czym stoję. Chciałabym, abyście też wiedzieli, bo bardziej niż kiedykolwiek będę potrzebowała Waszej pomocy.

Przyszli ludzie Dudusia, Poldka i Zoi, przeczytajcie koniecznie każde słowo. Czekam na potwierdzenie Waszych zamiarów.

 **********************

Kochana A, po głębokim namyśle zdecydowałam się napisać do ciebie. Z prośbą. Wielką prośbą. Wiem, że to nie takie łatwe, ale nie wiem już, co mam zrobić.

Jeśli na mój blog zaglądasz, to wiesz, że przyjechała do mnie z Augustowa kotka z kociętami. 

Rózia z synkiem Dropsem i córeczkami: Ptysią, Szarlotką, Jagódką i Klementynką. Do nich dokooptowałam kocięta z autostrady: Dudusia, Poldka i Zoję. 

Klementynka niestety umarła dość szybko z niewyjaśnionych przyczyn.

Pozostałe kotki rosły zdrowo, natomiast Rózia - ich mama, wciąż miała biegunkę. Latałam z nią do weta i sama poprosiłam o zrobienie testów na choroby zakaźne... Sama! 

Okazało się, że Rózia ma… białaczkę (FeLV+). To straszne! Ryczałam całą noc, bo przecież to choroba zakaźna, a ona ma dzieci... Swoje i przysposobione. Razem 7 sztuk...

A co, jeśli i one są chore? Co stanie się z tymi małymi istotami, które mają w sobie tyle radości, ufności i chęci do życia. Przecież niektóre już mają zaklepane domy, przecież ja tak mocno je wszystkie już pokochałam! 

Słodką malutką Jagódkę, grzeczną i rozbrajającą, uroczego, uwodzącego półdługowłosego Dropsa, delikatną księżniczkę Ptysię o szerokiej, najcudniejszej buziuni, rezolutną, odważną Szarlotkę kochającą ludzi, Dudusia rozrabiakę, Poldka przystojniaka i Zoję - prawdziwy diament. 

Najpierw wpadłam w panikę, po prostu się zapadłam, rozpaczałam tylko, zamartwiałam się, ale potem na szczęście zaczęłam działać. Najpierw sprawdziłam starsze kotki testem Elisa. Wyszły ujemne, czyli brak wirusa. Hura! Tylko co z tego, skoro te testy są niewiarygodne. Szczególnie u kociąt są niewiarygodne.

Wtedy zdecydowałam się na testy PCR. Są to badania robione na obecność wirusa we krwi. Próbki pojechały do laboratorium w Niemczech. Testy są w 100% pewne. Jeśli test wychodzi ujemny, to kotek nie ma w sobie wirusa białaczki i jest w pełni zdrowy. Test dla jednego kotka kosztował mnie 210 zł. Zrobiłam ich osiem. Zginęłabym, gdyby nie poparcie dziewczyn z bloga, które tak żywo zareagowały na mój apel. Nie wiem, co bym zrobiła. Nie mam pojęcia. 

Oczywiście maluchy oddzieliłam od razu od mamy, a potem przed testem i po teście PCR również od siebie... To był okropny czas, nie chcę nawet tego wspominać. Uciekłam z mediów, nie wiedząc co mówić. Spędzałam z nimi całe dnie, przenosząc się od jednego do drugiego, całując je i modląc, aby były zdrowe. Taka jestem, tak to przeżywam i mam świadomość, że to się nigdy nie zmieni.

Na wyniki testów czekałam 7 dni. Siedem długich dni. Przyszły wczoraj. Wpływały na pocztę stopniowo, co kilka godzin...

Najpierw Jagódka, Dropsik i Duduś. MINUS! Brak wirusa we krwi. Zdrowe. Duduś ma już zaklepany dom, pani Agnieszka bardzo na niego czeka.

Potem Poldek i Rózia. Poldek UJEMNY, zdrowy, i on ma już doskonały dom czekający na niego. Rózia dodatni, czyli potwierdzone na 100%, że jest nosicielem – spodziewałam się tego, choć liczyłam na cud.

Na końcu Zoja, Ptysia i Szarlotka.

Zoja MINUS, zdrowiutka. Uff, jej przyszła opiekunka odetchnie z ulgą…

No i moje serce umarło, bo Ptysia i Szarlotka dodatnie... Na samym końcu taki cios. Boże…

Kotki są znowu podzielone. Zdrowe do zdrowych (ale był szał radości, gdy mogły się znów spotkać!), nosiciele do nosicieli (też się niesamowicie ucieszyły, widząc mamę).

A dla nas znów zaczął się czas smutku, rozpamiętywania, myślenia, dokształcania się, trudny czas decyzji. 

Stanęło na tym, że te trzy zarażone kotki (Ptysię, Szarlotkę oraz ich mamę Rózię) będziemy leczyć. Interferonem. To są straszne koszty, ale z pomocą przyjaciół bloga damy radę. Może wystarczy jedna seria? Może nie trzeba będzie trzech? Szansa, że maluchy same zwalczą wirusa to 30%, a z pomocą leków ona jeszcze bardzo urośnie.

Musimy spróbować. Zaczynamy już jutro pierwszą pięciodniową serię. 

Kotki są w świetnej formie. Zdrowe, wesołe, silne, urocze. Nie mają żadnych objawów choroby, stąd są tylko nosicielami. Białaczką wcale nie jest tak łatwo się kotom zarazić, co widać na moim przykładzie. 

Koteczki Ptysia i Szarlotka mają wielką szansę na normalne życie. Mają wielką szansę pokonać wirusa. Być od niego wolne, czyste. Nie zagrażać innym kotom. Musimy podjąć tę próbę Nawet z niezwalczonym wirusem mogą żyć długie lata.  A jeśli nie, jeśli zaczną mieć objawy białaczki, trzeba będzie mieć dość siły i pożegnać je, zanim zaczną cierpieć.

Wierzę jednak, że tak nie będzie. 

Tak strasznie mi ciężko z tymi wieściami, ale nie mam wyjścia. Muszę przejść i przez tę sytuację. 

Szukam domów dla dziewczynek i dla Rózi, domów, w których leczenie będzie kontynuowane. My płacimy. 

Kochana A., do rzeczy. Czy nie wzięłabyś obu dziewczynek? A może Rózi? Będą po pierwszej serii leku, potem czeka je badanie i jeśli będzie potrzebna kolejna seria, nazbieramy kasy. 

Ja naprawdę wiem, co przeżyłaś ze swoim kochanym kotkiem, który odszedł niedawno na FIP. Wiem, ale pomyślałam, że jesteś silna i dasz radę unieść jeszcze i to, tym bardziej że kotki mogą, mają wielką szansę, być zdrowe! Rózia jest najmilszą kotką pod słońcem, delikatną pieszczochą. Maluszki są słodkie i cudowne, ale nie mogą być w domu z innymi kotami. Hokus, Stefcia...

Mój dom tymczasowy... Wirus białaczki ginie w środowisku natychmiast, więc nie muszę robić szczególnych działań przed przyjęciem następnych potrzebujących, ale dopóki są tu kotki nosiciele, nie mogę działać. Jestem zablokowana. 

Kocia białaczka jest całkiem niegroźna dla ludzi i innych zwierząt. Koty nosiciele mogą żyć wiele lat w zdrowiu. 

Pozostałe, ZDROWE, pozbawione wirusa maluchy (Duduś, Poldek, Zoja, Jagódka i Dropsik) są absolutnie bezpieczne. Test jest stuprocentowo pewny. Kotki są izolowane od tych zarażonych. Są najpewniejszymi kandydatami do adopcji w całej Polsce. Jaki dom tymczasowy, schronisko, fundacja czy osoba prywatna robi kociakom test za 200 zł? Ile z nich, pochodzących z piwnic, działek i wsi urodziło się z matki białaczkowej? Tego nikt nie wie, tego przed adopcją nikt nie sprawdza (a testy Elisa są w tym wieku niewiarygodne). A ludzie? Ludzie też sami nie wiedzą, że mają w domu kota nosiciela. Zwyczajnie go nie badają i żyją w błogiej nieświadomości. 

Nie zdziwię się jednak, kiedy po ogłoszeniu tego publicznie osoby, które już zadeklarowały, że czekają na kotka, zrezygnują... Zoja, Poldek, Duduś, one już mają zaklepane domy… Chociaż nie! Zdziwię się, bo pewniejszych kotów nie ma w tej chwili nikt.

Kochana, nie gniewaj się, że ja z taką obciążającą prośbą-pytaniem…

Całuję cię, Gosia.

PS. Czekam na twoją decyzję. Czasu jest mało. Alternatywy są straszne. Napisz szybko tak lub nie, i nie tłumacz się, proszę…

Niestety, A. odmówiła. Ma już kotka, więc to oczywiste, że nie może spełnić mojej prośby...

A może ktoś z Was? Dom bez kotów. Dom niewychodzący. Szarlotka, Ptysia, Rózia. Proszę...
(Błagam, jeśli ktoś nie może, niech się nie tłumaczy. Dzięki.)