Wielkie nam pustki uczyniłaś...

Klementynka odeszła. Byłyśmy z nią i jej siostrą Szarlotką u weta dziś rano, dziewczyny dostały leki i kroplówkę. Wróciłyśmy do domu i zobaczyłam, że malutka nie rusza się, że odchodzi... Razem z MCO pognaliśmy z powrotem. Wet próbował ją reanimować. Robił jej masaż, podał leki, na nic... Maleńka, najmniejsza kruszynka odeszła. Wszystkie pozostałe kotki wglądają na tę chwilę dobrze, jedzą, bawią się. Wszystkie dostały leki, a Szarlotka - siostra bliźniaczka malutkiej kroplówkę. Jej kupka też jest zła, nie tak bardzo jak Klementynki, ale też zła...

Umieram z niepokoju. To dla mnie strasznie bolesne. Potrzebuję ciszy. Chciałabym móc zaufać lekarzowi, ale czy nie będę tego żałować? 

Wiele osób pyta mnie dlaczego umarła Klementynka. Cóż... Nie do końca wiem. Myślę, że nie ma w tym żadnej tajemnicy, po prostu była najmniejsza, najsłabsza, najbardziej narażona na wszelkie zagrożenia. I stało się, że kocia mama Rózia dostała rozwolnienia, a po niej niektóre kocie dzieci. Klementynka zachorowała najciężej. Kiedy zjawiłam się z malutką u weta pan doktor pokręcił głową "oj, nie podoba mi się ta mała, chude nóżki, koścista, jakaś taka niewydarzona". Ale przecież - zaprotestowałam, - ale przecież do tej pory było wszystko z nią dobrze! "Czas przechodzenia na stały pokarm to też czas ujawniania się niedorozwojów u kotków, nie podoba mi się ona..."
No i pan doktor wykrakał.
Mam wyrzuty sumienia, bo w przeddzień jej śmierci było z nią bardzo źle. Była u mnie akurat Agnieszka (od "Zajączków" - kotków adoptowanych Zza Moich Drzwi), to u niej znalazły schronienie (na czas mojej końcówki urlopu) maluszki z mamą gdy przyjechały z Augustowa. Agnieszka i ja patrzyłyśmy z wielkim niepokojem na Klementynkę, której lało się z pupy... Zadzwoniłam do weta. Powiedział, że nic już tego dnia nie może jej zrobić, że dostała leki, że trzeba czekać do jutra...
Może gdybym się uparła, może gdybym miała zestaw do kroplówki w domu (już mam)...

Jutro ukaże się kolejna bajka. Na lipiec. Już dawno czeka na publikację. Autorem jest MCO. Mam prośbę: nie komentujcie pod nią tej tragedii, nie pytajcie mnie o kotki. Proszę. 

Bardzo, bardzo dziękuję za pomoc. Wczorajsza akcja zakończona. Wystarczy. Wielkie dzięki. Nie tak miało być, nie miałam opłacać z tej pomocy takich wizyt...