List otwarty do szui

Doczekałaś się, szujo. Wywalczyłaś sobie moją uwagę. Ciesz się nią, bo to się już nie powtórzy. Nadal będę odmawiać ci prawa głosu, nadal jednym ruchem palca będę wysyłać w niebyt twoją wyrzyganą w pseudokomentarzach żółć. Nadal nie będę poświęcać ci żadnej myśli.

Jesteś dla mnie nikim, mimo twoich starań, szujo, aby dla mnie zaistnieć. Ponieważ nic dla mnie nie znaczysz, nie mogę napisać, że ci współczuję. Tak naprawdę mam w dupie ciebie i twoje działania. Lekceważę twoje zabiegi, aby mi zaszkodzić. Mimo że włożyłaś w to, szujo, dużo wysiłku, jesteś za cienka w uszach. Aż dziw bierze, że ci się chciało! Tyle energii w gwizdek! Co za logika - nie do pojęcia dla mnie! Żyjesz gdzieś tam swoim pustym życiem i zajmujesz się moim. To nieładnie, szujo, nie mówiła ci mama? Ta zazdrość, która zżera ci serce! Ja, twoja ofiara, śmiem być szczęśliwa! Śmiem podróżować po świecie! Biedna szujo, jak ty to znosisz? Jak ciebie to musi boleć! Mam czelność pokazywać na blogu radość, angażować się w działania charytatywne, dawać coś od siebie, mieć przyjaciół i życzliwe moim działaniom osoby. Na dodatek mąż mnie kocha, a ja Jego! Jaki to cierń w twoim sercu!

Dziś jest dzień dobroci dla szuj, więc pocieszę cię, szujo, że ja też mam problemy. Jak każdy. Moje nie są wcale mniejsze. Myślę, szujo, że ty byś im nie podołała, bo tego nie załatwia się nienawiścią i zazdrością. Pogrzej się tą myślą i zapamiętaj ją: i ja nie żyję w bajce, naprawdę! Tylko osoba tak pusta i wredna jak ty, szujo, może mieć taki pomysł. Nachap się tą wiadomością, nasyć, nażryj, zakop na chwilę tę wielką czarną dziurę, którą masz w środku. Lubisz to, co? Lubisz, gdy ktoś ma problemy.

Ponieważ pozwoliłam ci teraz przykuć moją uwagę, chcę ci czegoś życzyć. Bądź szczęśliwa, szujo, zdrowa, bogata i miej przyjaciół. Przede wszystkim miej pasję i zajmij się nią. Podpowiem ci tylko, że pisanie donosów, obmawianie czy życie życiem innych ludzi to nie są dobre pasje. Nie o to chodzi! Zajmij się, szujo, sobą, a lepiej czymś pożytecznym, pomóż komuś, daj coś od siebie (i znów: nie chodzi o żaden urząd!). Poza tym, jeśli jesteś na siłach umysłowych, zastanów się, komu naprawdę szkodzisz. Czym ci zawiniła taka np. Kwiaciarenka, która ma na swoich barkach ratowanie mrowia potrzebujących zwierząt? Dlaczego chciałaś pozbawić ją, szujo, pomocy, którą od nas - blogowych przyjaciół - przez wiele miesięcy dostaje? Ja wiem, że nienawiść zaślepia ci umysł, ale takie właśnie są konsekwencje twoich działań. Nie mnie dotyczą, nie trafiłaś! Poza tym ja, zdradzę ci, zawsze będę mieć coś ciekawego do robienia. Nawet jeśli twoja wredna osoba zatruje mi życie w sieci (bo sama świadomość, że możesz tu zaglądnąć, już jest dla mnie odrażająca), to na świecie jest jeszcze całe mnóstwo zajęć i ja nigdy nie będę się nudzić. Zawsze znajdę swoją niszę, bo w przeciwieństwie do ciebie energię zużywam do robienia czegoś pożytecznego dla siebie lub innych, a nie im na przekór, szujo.

A trzeba było zostać zwykłym hejterem, szujo. Nie upodliłabyś się aż tak. No i nie myśl sobie, że coś się na tym blogu zmieni. Nadal nie masz tu prawa głosu i nigdy mieć nie będziesz. Do czego się posuniesz następnym razem? Myślę, że jesteś jednak zwykłą podłą szują i pozostaniesz w tej konwencji. Dalej to już chyba tylko złodziejstwo i bandyctwo. Zresztą moja myśl tego nie ogarnia i ogarniać nie zamierza. Za to, co dzieje się w twojej chorej głowie, odpowiadasz ty sama, szujo, i  szkodzisz  przede wszystkim sama sobie. 

Poczułaś się miło i jesteś spełniona, szujo, czytając w końcu słowa wprost do ciebie?
No i dobrze, doceń mój gest, bo mogłam cię olać jak zwykle. To tyle. Żegnam.