Ukochane szczypioraczki

No dobra, żarty się skończyły! Chciałam być taka cwana i uniknąć bólu serca przy oddawaniu kociaków. Myślałam sobie, że są tak śliczne i atrakcyjne, że nie zdążę się w nich zakochać, a one raz dwa znajdą domki. Nie udało się... Zakochana jestem po uszy! Co za cuda najmilsze na świecie! To ufne, miłe, mądre, grzeczne i wesołe kocie dzieci. 

Czy teraz, losie, jesteś zadowolony, i skoro moje serce na pewno będzie złamane, kotki już mogą znaleźć domy? Jestem gotowa zapłacić tę cenę!

Nie wiem, jak mogłam ich nie rozpoznawać między sobą!  Już robię to bez trudu. 

Oto Kola. Koci ideał, przekochana kiciunieczka. Uwielbiam ją. 

A to Jola. Najmniejszy drobiażdżek, waży tylko 1,3 kg, podczas gdy jej brat Keny, największy, już prawie 2 kilo! Joleńka jest skromna i delikatna, eteryczna jak nimfa. :) Nigdy nie rzuca się na jedzonko, stąd taka chudzinka z niej. Myślę, że JolkaM jakoś na nią oddziałuje znad morza, bo kocinka jest do niej bardzo podobna. Jak myślicie? 

Jolę (jedną i drugą) też uwielbiam. :)

Czas na chłopaków. Największy, najmądrzejszy, najchętniej mnie zaczepiający Keny to kotek wymarzony! Wiem, że jest już na tle rodzeństwa najbardziej niezauważalny, no bo taki... duży. Ale mnie na nim zależy i tuląc go, bardzo proszę los o najlepszy domek dla niego! To ufne zwierzątko nie może zawieść się na ludziach. On mi bardzo przypomina Hokusa. 

O ostatniego z rodzeństwa się nie martwię. Taki kotek, takie cudo znajdzie dom, i to niebawem. Oczywiście, jak reszta jego braci i sióstr, to kot, który jest oddany ludziom całym serduszkiem. Każdemu ufa, każdego kocha i uwodzi swoim cudnym charakterem. To Leny.

Każdą wolną chwilę spędzam z tymi cudami. Bawimy się w jazdy na kocyku, szaleństwa gonitwowe za wędką i mizianki. Już trochę zapomniałam, ile kosztuje mnie zamartwianie się na wyrost, jaki będzie los tych kociaków. Tak bardzo bym chciała, aby był najlepszy!

No i jest jeszcze ich mamusia. Zdecydowałam zostawić jej imię, z którym trafiła do mnie. Kotka nazywa się Kawka. To jest Dobra Kawka. 

Napisałam w ogłoszeniu o niej:

to spokojna, zupełnie niekłopotliwa kiciunia. Jest delikatna, wrażliwa, wciąż patrzy z uwagą, czy można zaufać ludziom, ale można z nią zrobić wszystko: głaskać, brać na ręce.

Podczas wizyt u weterynarza zachowywała się idealnie. Kotka ma koło 5-6 lat, jest zdrowa, odrobaczona, przeszła już 3 tygodnie temu zabieg sterylizacji. Pięknie korzysta z kuwety, nie grymasi, ale też nie rzuca się na jedzenie. To bardzo dobra kotka. 

Potrzebuje spokojnego domu, gdzie odpocznie po trudach bezdomnego życia.

Kawka szuka osoby z sercem, chcącej dać dom takiej kochanej, spokojnej kici, która nie jest już rozkosznym kociakiem.

Może ktoś potrzebuje takiej wspaniałej przyjaciółki? Kawka nie jest już taka smutna. Wczoraj nawet przez chwilę, zanim nie nadbiegły jej dzieci, bawiła się ze mną! Niestety Stefcia wpada w totalny szał na jej widok. Nie będę mogła jej wypuścić z pokoju na strychu, nawet kiedy jej dzieci już znajdą domy. Martwię się tym...

Kochane kocie ciotki, proszę sobie wybrać protegowanego i czarować domy, ale już! Nie zostawiajcie mnie samej z tymi troskami, bardzo proszę! Nno!

Niebawem kolejna kocia historia, tym razem nie moja, a jednej z Was, ale najpierw wrócę jeszcze na chwilę do Korei.