Najlepsza kotka na złe dni

Nie mogła się nam trafić lepsza kotka tymczasowa w tym trudnym czasie, jaki mamy za sobą. Szybko otworzyłam Balbince drzwi na dom, a ona, lękliwa i ostrożna, długo nie wyściubiała nosa z kociego pokoju na strychu. W naszym zmartwieniu i zamieszaniu musiała sobie radzić przeważnie sama, przełamywać się w swoim tempie, zdobywać niczym wojownik kolejne stopnie domowego wtajemniczenia. 

Balbi okazała się zupełnie niekłopotliwą koteczką, nie sprawiała absolutnie żadnych problemów. Ładnie jadła, pięknie korzystała z kuwety, omijała syczącą Stefkę, nie szukając zwady, ale i nie dawała sobie w kaszę dmuchać, gdy Amisia próbowała przejąć jej miskę. 

Kotka bała się Rufiego, a ja byłam z tego powodu zadowolona. Nie chciałam narażać chorego psa na konieczność obcowania z nowym kotem w domu, jednak w ostatnim dniu życia Rufiego Foczka Balbi odważyła się i przeszła już koło niego na podkulonych nóżkach, gdy ten biedak spał. 

Od poprzedniego czwartku jest już zadomowiona. Czuje się coraz lepiej. Zakolegowała się z Hokusem i razem szaleją po domu. Balbina potrafi hasać też sama. Gania za myszką czy piłeczką. Coraz częściej nie ucieka przed ręką. Teraz zaczyna się najlepszy czas. Kotka czuje się pewniej i zaczyna oddawać radość...

Zdrowa, młoda, wysterylizowana, odrobaczona, nauczona zwyczajów domowych 

Foczka Balbinka szuka domu. 

Oswajanie poprzez wspólne jedzenie. Balbi je w transporterze. 

- Amisia, ty widzisz to co ja?

- Widzę, brońmy misek przed obcą!

- Brońcie sobie, a ja i tak wiem, że Łysa nie da mi zginąć ani... schudnąć. :)

- Ech, ta Łysa! Wszystko psuje. Poluzujmy szyki...

Wprawne oko wypatrzy Balbinę na podłodze (za główką Stefki)
podczas wieczornego oglądania Pingwinów z Madagaskaru.

Balbinka już zaczyna się bawić wędką. 

Jest śliczna, taka okrąglutka. 

Oczy jak pięć złotych!

Foczka. :)

Ach, chciałabym być taka śliczna, mimo że taka puszysta. :)

- Gdzie jesteś, mój domku?

 - Nie ma, buuu.

 - Idę się przespać, a jak wstanę, może domek się znajdzie...

Uwaga: koteczka szuka osoby, która da jej czas i najlepiej spokój, nie będzie od niej wymagać, by natychmiast pozwoliła nosić się na rękach, by chciała się miziać. To wszystko się zdarzy, ale za jakiś czas, już krótki. Balbina ma w sobie olbrzymie pokłady radości, teraz ją uwalnia. Będzie kochaną przyjaciółką. To wrażliwa koteczka, szuka człowieka z sercem. Fajnie, gdyby miała kocie towarzystwo. Bardzo lubi Hokusa, a i ze Stefką zaczyna się pomału bawić. 

Zaklinam los, niech się znajdzie dla niej dobry człowiek, dobry dom. Losie, proszę cię!

Koteczka Balbinka w czarnym żakieciku,

W białych pantofelkach, w białym żabociku,

Okrąglutka taka, z oczami jak spodki,

Dawno nikt nie widział takiej miłej kotki!

Ale trzeba zadbać, żeby zaufała

I być delikatnym, żeby się nie bała,

A ona odpłaci najszczerszą miłością

I zostanie życia największą radością.

Niech się tylko dla niej dobry domek trafi!

Już ona odwdzięczyć się za to potrafi!

Autorką wierszyka jest Ninka. Dziękuję. :)