Wizualizacja, wersja A – jeśli Kayron bardziej był zżyty z Wami (ludźmi). Godz. 20.00.

Znalazłam zdjęcie, które może się przydać. Z 2012 roku. Ja jakaś inna, chudsza, do siebie niepodobna, ale to nieważne. Ważne, że chcę aby takie chwile wróciły...

Należy przygotować zdjęcia Kota i poszukującego go człowieka lub ludzi, w wizualizacji skupiamy się na JEDNEJ! osobie.

1. Niech wszyscy biorący w tym udział przyjrzą się dokładnie zdjęciom Kayrona i postarają się zapamiętać jego „twarz”.

2. Usiądźcie wygodnie, w spokoju, obydwoma stopami dotykając podłoża; ręce połóżcie swobodnie na kolanach. Zamknijcie oczy, wykonajcie kilka równych oddechów.

3. Wyobraźcie sobie pasmo energii/światła/ciepła/miłości (co kto woli) płynące od Was w kierunku Kota. Zobaczcie jak ta energia otula Kayrona i Was.

4. Spróbujcie przesłać Kayronowi zawartą w obrazach informację o człowieku, który daje smakołyki, pieści i przytula, bawi się. Skupcie się na wizerunku człowieka i radości jaką daje kotu przebywanie z nim!

 Potem prześlijcie mu obraz spotkania z człowiekiem, który go poszukuje (Gosianką Wrocławianką, JCO – trzeba mieć w miarę dokładne wyobrażenie tych osób). Niech wysyłana przez Was energia obejmie teraz kota i tę osobę. Wyobraźcie sobie, że Kayron idzie, podchodzi do Gosi, ociera się o jej nogi, a ona bierze go na ręce i tuli do siebie. Ciągle rozluźnieni, spokojnie oddychając, pozostańcie z tym obrazem przez jakiś czas.

5. Powoli i spokojnie odłączcie się od kota i człowieka, zostawiając ich razem w kuli energii/światła. Pozostańcie przez chwilę w tej samej pozycji, nie otwierając oczu.

PS. Już nie komentujcie, już dość dziś wsparcia dostałam. Napiszcie tylko, że jesteście i lećcie do swoich spraw. Buziaki, dobranoc!