Zabójczy płot

Pomyślałam sobie, że jak Wam opowiem o tym, co się stało, to może mi ulży i uda mi się wydostać z tego momentu, kiedy stało się nieszczęście. Tkwię w nim od tamtej tragicznej chwili i za nic nie mogę pójść do przodu. Mijają minuty, godziny, dni już, a ja wciąż przeżywam, słyszę krzyk Hokusa i łzy mi wiszą tuż pod powiekami. Źle śpię, nie widzę przyszłości, może to oznaki szoku pourazowego. 

To niepotrzebne, bo Hokus z tego wyjdzie (ament!), a tamten moment już minął. 

Poza tym czas wrócić do blogowania, chociażby dlatego, że zbliża się najważniejsza adopcja tego roku, czyli adopcja Malusi, która już w niedzielę ma znaleźć się u Mrumru. Chciałabym, aby ludzie na całym świecie dowiedzieli się, jaka wspaniała z niej dziewczyna! 

Tego dnia, czyli we wtorek po południu, zauważyłam, że sosnę w rogu mojego ogrodu obsiadło ptactwo. Z daleka już było słychać odgłosy przypominające drapanie przez kota drapaka, takie trzeszczenie.  Od razu chwyciłam aparat i zaczęłam robić zdjęcia. Na sośnie grasowało kilka gatunków ptaków.

Popołudnie było bajeczne, wszystkie moje zwierzaki wygrzewały się w słońcu, asystując mi. 

Sosna rozbrzmiewała odgłosami chrupania szyszkowych nasion, ja strzeliłam jeszcze dwie foty pokazujące drzewo w szerszym kadrze i weszłam do domu.

To jest narożnik ogrodu, zaraz za pniem sosny jest to pechowe miejsce.

Odłożyłam aparat i usłyszałam nieludzki krzyk z ogrodu, jakby strasznie głośno płakało dziecko. Od razu wyskoczyłam na taras i dość szybko zorientowałam się, że to nie dziecko... To kot! Z daleka widziałam tylko czarną plamę w rogu ogrodu. Pobiegłam najszybciej, jak mogłam do furtki, trzęsącymi się rękami otworzyłam kłódkę na szyfr, pognałam do wrzeszczącego rozpaczliwie kota i nie mogłam zrozumieć, co widzę! Wyglądało, jakby on zaklinował się pomiędzy prętami płotu, biodra miał nienaturalnie skręcone, przednimi łapkami chwytał się krzaków po drugiej stronie płotu. I płakał. Ale jak płakał! To był krzyk olbrzymiego bólu. Nadział się na płot?! Nieeeeee!!! Niemożliwe!!! Nieeeee!!! Ja też zaczęłam krzyczeć. Może głośniej niż on. Musiałam użyć sporej siły, żeby go ściągnąć. Zrobiłam to z zamkniętymi oczami, drąc się wniebogłosy! Nie wiedziałam, czy dobrze robię, nic nie wiedziałam, nie myślałam, działałam instynktownie, w panice! Wyjęłam go, ciągnąc do góry, kilka razy, bo "nie szło"... W końcu udało się i Hokus natychmiast się uspokoił. Tuląc go na rękach, spodziewając się, że w każdej chwili zaleje mnie krew z jego rany, zaniosłam go do domu. Tu chciał zejść. Puściłam. Pobiegł do kuwety. Chyba ze stresu i bólu dostał rozwolnienia. Potem zaczął się myć i przy okazji odsłonił brzuch, a w brzuchu miał dziurę...

Wrocławski zadzwonił do Kasi, Kasia do znajomego chirurga i już za chwilę gnaliśmy do Ekovetu na drugi koniec miasta, gdzie czekał na nas zespół lekarzy i Kasia... Diagnoza: rozerwany mięsień brzucha, dość pechowo, bo jakby oderwany od kręgosłupa, ale przy tym wielkie szczęście, bo pręt przeszedł centymetr od tętnicy udowej, jednak narządy wewnętrzne zostały nienaruszone... 

Biedny Hokus jako kot nerkowy wiele musiał wycierpieć. Leki przeciwbólowe niszczą nerki, a narkoza to dla niego bardzo ryzykowna sprawa. Dlatego wiele musiał znieść na żywca, a operację miał tylko na głupim jasiu i na znieczuleniu miejscowym. 

Teraz najważniejsze jest, aby nie zerwał sobie szwów wewnętrznych, tych, którymi lekarz przyszył rozerwany mięsień. Pilnujemy go więc na zmianę cały czas, a w momentach, gdy nie możemy, Hoki musi być zamknięty w klatce. 

To i tak cud, że żyje, że, jeśli go dopilnujemy, wyzdrowieje. To i tak cud!

Kotek musiał wejść na drzewo zwabiony przez ptaki i potem za jednym z nich skoczyć wprost na... zabójczy płot. :(

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za wsparcie. Dostałam wiele dowodów tego, że z nami jesteście, że o nas myślicie. Nie odpowiedziałam każdemu, przepraszam. Tak jak pisałam na początku, utknęłam w tamtej dramatycznej chwili i potrzebuję kopa, aby się z niej uwolnić. Tym kopem niech będzie opisanie tego, co właśnie teraz zrobiłam. 

Dziś już jest trzecia doba po operacji, byliśmy wczoraj na kontroli; znowu się biedak nacierpiał, ale najważniejsze jest to, że wszystko idzie tak, jak trzeba. Hokus Pokus zdrów będzie! Hokus Pokus Marokus - zdrów będzie! MójCiOn mówi, że to wszystko przez to, że za bardzo go kochamy. To prawda. Kochamy. To mądry, dzielny i kochany chłopak. Ma tylko pecha w życiu. 

Fachowiec od przyspawania listwy górnej do krawędzi płotu jest już zamówiony. Taka tragedia już się nie powtórzy. 

Dziękuję, że mogłam Wam to opowiedzieć.