Dwie pieczenie w jednym ogniu

W ogniu miłości i troski.

Ciekawi jesteście, co tam nowego w piekarniku?

Hokus zdrowieje na potęgę. Kończy brać leki, ale widać, że chłopak ma humor i czuje się świetnie. Zatroszczyłam się więc o dwa świeżutkie wsady do pieca. Są jeszcze niewypieczone, niemal surowe, ale już niezwykle apetyczne!

Przedstawiam Wam dwie panienki. Obie młodziutkie, obie prześliczne i obie ciężko przerażone...

Panieneczka nr 1.

Drobniutki, półroczny szczypiorek. Chudzineczka o olbrzymich oczach. Bardzo oryginalnie umaszczona - jak dla mnie CUDO!!! Dziewczynka ma już za sobą trudną historię, ponieważ zmarł jej właściciel i wraz z nią osierocił całe stadko kotów. W schronisku, gdzie się znalazła, została od niego oddzielona i zamknięta samiuteńka w klatce. Ze swojego domu, a tylko ten znała przez swoje krótkie życie, trafiła najpierw do gabinetu lekarza w schronisku, gdzie nikt się z kotami nie patyczkuje, bo i jak. Tam zrobiono jej wszystko naraz: szczepienia, odpchlenie, odrobaczenie i totalnie zagubioną wsadzono do paki... Samiutką, a przecież ona nigdy nie była sama. Może to właśnie przeżycie sprawiło, że koteczka jest jednym wielkim strachem. Kiedy ją przywiozłam do domu, trzęsła tym swoim malutkim, bardzo chudym ciałeczkiem jak osika na wietrze. Żal serce ściskał. Biduleczka zachowywała się jak struś, chowała główkę w kąt pudełka, drżała i pewnie modliła się w duchu, żebym jej nie widziała...
Możliwe też, że ta osoba, która osierociła pannę Nosowską była już wcześniej chora na tyle, że nie nauczyła jej obcowania z człowiekiem.

Malutka jest urocza! Kolejne arcycudo natury!

W kocyku bezpieczniej.

Jedzonko na kolankach, po kawałeczku do pysia, za mamusię, za tatusia...

Drobniutka jest, nie na wszystkich zdjęciach to widać. Czy nie śliczna?

Zastanawia mnie, skąd u takiej domowej koteczki aż tak wielki strach...

Maleńka wzbudza we mnie bardzo opiekuńcze uczucia. Chciałabym jej nieba przychylić, ale cóż z tego, skoro ona się mnie nadal boi, mimo że jutro mija już tydzień, jak jest Za Moimi Drzwiami.

Panieneczka nr 2.

Jako dzikus młoda została zamknięta na początek w klatce. 

Amisia przyszła w odwiedziny zwabiona niepustą miseczką. :)

Dziesięciomiesięczna piękność! Drobna, o twarzy aniołka, zgrabna kiciunia.

Ktoś przyniósł do schroniska cały miot podwórkowych kociąt. Reszta jej rodzeństwa już dawno znalazła domy, a kiciunia mimo swojej wyjątkowej urody, już ponad miesiąc spędziła w karcerze, czyli klatce w izolatce... Dlaczego, za co? Bo to dzikus. Na ewentualnych chętnych rzucała się z kłami i pazurami, atakując jak błyskawica. Kiedy popatrzyłam jej w oczy, zwyczajnie musiałam dać jej szansę. Ona się po prostu boi, jest przerażona i reaguje, jak umie. Dzielna maleńka.

Amisioterapia. 

Po tygodniu u mnie zrobiła już znaczne postępy. Widzę, że będzie z niej fajna koteczka. Wczoraj głaskałam ją już jednym palcem (w rękawiczce rzecz jasna)*.

***

Jak odmienić los tych kotek? Pomyślałam, że zacznę od nadania im imion, które całą robotę odwalą za mnie.

Jakie imię jest synonimem łagodności, opanowania, spokoju? Take właśnie potrzebne jest dzikusce. Hmm... mam! Koteczka będzie nazywała się ANIELA!

Aniela - to imię ma swój rodowód we włosko-łacińskim języku, a oznacza posłannictwo. Jego źródłosłów wywodzi się jednak od greckiego Angelus - poseł. Osoba posiadająca to imię jest miła i posiada sporo subtelności wdzięku.

Anielinka o buzieńce aniołka. Imię to zaczęło już wspaniale działać i Anielka łagodnieje z każdym dniem bardziej... Super!

Anielinka.

Potem pomyślałam o strachliwej Nosowskiej. Ona - kombinowałam - potrzebuje imienia dającego jej odwagę i siłę. Po zgłoszeniu tych wymagań wujkowi Guglowi pojawiło się imię MATYLDA.

Jest to imię żeńskie pochodzenia germańskiego, od macht, czyli „siła, władza”, oraz hiltia, czyli „walka”. Oznacza więc "ta, która jest silna, odważna w walce".

Najpopularniejszymi zdrobnieniami są:

Matyla, Matyldek, Matyldka, Matyldunia, Matyldusia, Matylduś, Matyldzia, Matylka, Matysia, Matyś, Tylda, Tyldka, Tylka, Tysia, Tyśka.

?

Na tym stanęło i Tysia została poddana działaniu swojego nowego imienia, no i zadziałało, ale niekoniecznie tak, jak chciałam!

Otóż z trzęsącego się strusia kotka z dnia na dzień zamienia się w waleczną hydrę! Zaczęła na mnie syczeć, bronić się przez wzięciem na ręce. Bojowa się zrobiła, maupa jedna! Przy tym jednak boi się również własnego cienia, więc nawet karmić ją muszę z ręki, bo ze strachu sama nic nie zje...

Trzeba szybko wymyślić inne imię! Niech tym razem będzie ono synonimem przyjaźni, życzliwości, opanowania, wesołości i radości życia.

No to do roboty, drodzy czytacze. 

Kto tym razem zostanie ciotką od imienia?

* zanim post się opublikował, wiadomości dotyczące głaskania Anielinki okazały się przeterminowane. Już głaskałam ją całą ręką! I to bez rękawiczki! :)