Same dobre wieści

Życie pozablogowe to nie tylko cudowne spotkania, to wciąż niezmiennie niespodzianki, które płyną ciągłym strumyczkiem wprost w me ramiona. :)

Dostałam prześliczną, misterną, własnoręcznie zrobioną zakładkę do książki od Agai. Nie spodziewałam się jej, więc tym bardziej mnie ucieszyła. To jest spontaniczne podziękowanie za wygrany u mnie certyfikat za udział w klasówce o Irlandii. Bardzo dziękuję. 

Nie muszę chyba mówić, że jestem sentymentalna, więc taka zakładka staje się od razu cennym przedmiotem, który będę szanować i hołubić. 

I kolejna niespodzianka. Wracam sobie, niczego nie przeczuwając, do domu, a tu paczka na stole! Robię gorączkowy rachunek sumienia, co znowu kupiłam pod wpływem jakiejś chwili, ale wychodzi mi na to, że ostatnio jestem powściągliwa i nierozrzutna. Otwieram, a to znowu niespodzianki od blogowej koleżanki!

Krysia, zwana Opakowaną, nadesłała mi swojej roboty kuchenne łapki.

To najpiękniejsze łapki na świecie! Straszszsznie mi się podobają!  Wymarzone przeze mnie, z tygryskami, czyli kotkami. Wie ta dziewczyna, co lubię najbardziej. :)
Przyszły też w samą porę, bo szczerze nie cierpiałam już tych starych i polowałam na jakieś ładne w sklepach. 

Dostałam też kotka - bardzo urokliwy CiOn. Zamieszkał w kuchni przy ekspresie do kawy. 

No i jeszcze jeden przedmiot, kompletny odjazd - domek dla Cipiptaszka! Czy ten chłopak wie, jakim jest celebrytą?! Dostaje nawet prezenty. Jak nic, muszę brać się za kolejne jego przygody. Nie wiem, czy zadowoli się domkiem, w końcu szuka maleńkiego postumenciku... Zobaczymy, co na niego powie. :)

(Ponieważ pewnego dnia wpadłam na coś, co, uznałam, jest stworzone dla Ciebie, droga Krystyno, to spodziewaj się, że zemsta będzie okrutna i najdzie Cię w momencie niespodziewanym, żebyś też przeżyła te silne emocje, co ja! Niech nie tylko moje serce będzie narażone na tyle wzruszeń! Ooo!)

Tu mała próbka kolorystyczna. :)

I jeszcze dwa ogłoszenia parafialne:

• Pantera będzie świętować trzecią rocznicę prowadzenia bloga. Ponieważ przypisuję sobie zasługę odkrycia Jej bloga dla ludzkości, nie może mnie, odkrywczyni, zabraknąć i przyznam się, że nawet już odpowiedziałam na trudne pytania wymagającej jubilatki. Wahających się zapewniam, że da się to zrobić! (Odpowiedzi nie zdradzę nawet na mękach, no chyba że ktoś mnie jakoś przekupi, he he...)

• 118 Mirabelka z bloga http://stopyzastyglewbiegu.blogspot.com/ przepięknie przedstawiła swoje zwierzaki. Koniecznie przeczytajcie:

A oto moje szczęścia, kochane i kochające.

Kama jest 11-letnią sunią, delikatną, mądrą, opiekuńczą i dostojną jamniczką. Zakochaną w Mżonku na zabój, jest więc jedyną panną, o którą nie jestem zazdrosna. 

W wieku czterech lat przygarnęła do piersi (dosłownie i w przenośni) małego wtedy rudzielca Fijusia.Figaro ma teraz 7 lat i jest najbardziej leniwym kocurem, jakiego miałam okazję poznać. Przyjmuje niesamowite pozy i uwielbia drapanie po niemałym sadełku. Na „psik” lub kichnięcie odpowiada warknięciem. Jako adoptowany synek Kamusi myśli chyba, że jest psem. Gdy psy wychodzą na spacer, czeka, aż wrócą przed drzwiami. 

Wirus, o którym pisałam TU - http://stopyzastyglewbiegu.blogspot.com/2012/11/wirus.html jest u nas od ponad roku i ma 2, może 3, lata, a ja zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia. Wiele przeszedł i trzeba z nim postępować ostrożnie. Ma jeszcze swoje małe strachy, ale pracujemy nad tym, a blizna na szyi zaczyna być prawie niewidoczna. Codziennie patrzę mu w oczy i przepraszam go za to, że spotkał na swojej drodze złych ludzi. A on praktycznie nie schodzi z moich kolan.

Oto Kama, Figaro i Wirus:

Zapraszam kolejne osoby do zapisywania się do naszej zwierzolubnej rodzinki! Zapraszam serdecznie!

Miłej soboty życzę wszystkim Czytaczom. :)

PS. Szykuję post o kolejnych szaraczkach - Baronie i Mannie, bo czas już na domek stały dla nich. Będę Was tradycyjnie gorąco prosiła o udostępnianie, szczególnie na FB, a jeśli to nic nie da, to potem na blogach. Pomożecie? :-)