Łapanie licznika - wyniki

Przechodzę od razu do meritum sprawy. Największym refleksem wykazała się Lidia. Jej mail przyszedł do mnie w piątek o godzinie 9:58. Dostałam też zrzut ekranu ze złapanym właściwym licznikiem 266.666. 

Gratuluję, Lidio, bardzo serdecznie.

Ale to nie koniec opowieści. Dokładnie minutę później przyszły jednocześnie dwa maile: od Aluchy i Viki (papużki nierozłączki). Nie wiem, który był pierwszy, a który drugi. Zapytacie, jak to możliwe? Otóż Alucha wysłała mi zrzut ekranu na mój drugi adres mailowy, a Viki na podany w konkursie! Oba doszły jednocześnie, w tej samej minucie, zajęły więc zaszczytne drugie miejsce. A któż to uplasował się na trzecim? Z okrzykiem na ustach  „No wiesz co! Przegapiłam 266.666! W ostatnich minutach to poszło lawinowo! Ożeż kurna!” zjawiła się Jolanta, mając na liczniku 266.668. Czyli skucha, nici z podium! Zaszczytne to miejsce zostało zajęte przez Elaję, która o 10:07 dostarczyła mi prawidłowy, trafiony w punkt zrzucik ekranu. :)

Sprawa wydawała się jasna. Lidia tryumfuje i oczekuje na nagrodę główną, tłumy biją brawa, Alucha i Viki przepychają się na drugim stopniu medalowego podium w oczekiwaniu na dyplom, Elaja rozdaje uśmiechy i całusy fanom, czekając na laurkę z dobrym słowem. Sprawy zaczęły się jednak komplikować w komentarzach. Komplikować dla mnie. Czytam, że Lidka nauczyła się na potrzeby tej zabawy robić zrzut ekranu. To się nazywa samozaparcie, myślę sobie, fajnie, że wygrała. Na to odzywa się JolkaM „Lidio, ja też odświeżałam, a jakże, nie wspominając o niepokoju, jaki przeżywałam w drodze do pracy, gdy nie miałam dostępu do kompa; potem okazało się, że parking nam pomniejszyli w związku z budową i zanim znalazłam miejsce, to też trwało. A ja w niepewności, jak ten licznik tam wygląda. On, jak się okazało, jeszcze wtedy wyglądał dobrze, a potem, około 10, to jak poleciał, to sorry, ale się spóźniłam. :( Gdybym Wam powiedziała, że zaglądałam nawet nad ranem, bo zasnęłam, nie wyłączywszy kompa (w łóżku zasnęłam, nie na klawiaturze), więc gdy się ocknęłam, to poczłapałam w półśnie i sprawdzałam, i już nie wyłączałam, i rano zamiast się grzecznie, rozsądnie szykować z dzieckiem, ono do szkoły, a ja do pracy, to gmerałam Za Drzwiami Anki, o mało Pana Męża nie zaangażowałam do łapania licznika, ostatkiem sił się powściągnęłam w obawie, żeby po znajomości medycznej jakiego kaftana z rana nie zawezwał, więc jak Wam to wszystko powiem, to uwierzycie? Hm, wygląda mi to na przypadłość zbliżoną do tej, na którą cierpi Ruficzek, tylko o nieco innym... profilu. :] Jedno, co w tym dobrego, to że sobie o trzeciej nad ranem budzących się ptaszków posłuchałam. :))” I jak tu takiej nie nagrodzić?

To znowu nie koniec, bo z komentarzy wyłaniają się kolejne obrazy. Viki zdradza, do czego była zdolna się posunąć, aby złapać: „tiaa ja zamiast szykować się do Komunii, to polowałam na grzeszne 666. :PPP Ja się nawet zastanawiałam o 3 w nocy, czy warto się kłaść:))) tak się bałam, że prześpię! A rano odetchnęłam z ulgą ino około 10 to już dziecię miałam do szkoły wieźć i gdyby nie to, że udało mi się złapać o rozsądnej godzinie, to nie wiem, czy byśmy się do szkoły nie spóźniły;)” I jak tu takiej nie nagrodzić?

Zwierzenia Alutki wbiły mnie w fotel! „Ja siem modliłam, żeby to wczoraj wieczorem nie było! Przycisk screenowy mi w domu nie działa. A rano w pracy sprawdziłam licznik, zanim zrobiłam sobie kawę! O 9:30 jem drugie śniadania, wienc... dziś siem opóźniło! I rozkminiłam, że nie czeba odświeżać, bo to samo przeskakuje :D” Modliła się! W dodatku przeżyła horror. Sami posłuchajcie „Jak było 664, wszedł kierownik i tylko mnie zestresował ;)))”. I jak tu takiej nie nagrodzić?

Na koniec zostawiłam wisienkę na torcie, a jest nią Lipton_ER, czyli Rafał, który już tydzień temu przysłał mi zrzut ekranu i na dodatek wcale bez licznika, który chyba nie zdążył się załadować. Ponownie dostałam, tym razem załadowany licznik, w piątek o 10:29 wraz ze słowami „no, mam nadzieję, że stanę na pudle…”. Co za zaangażowanie! Same rozumiecie, dziewczyny, że musicie się posunąć i podzielić miejsce na podium z Rafałem, bo jak tu takiego nie nagrodzić? 

Resztę zgłoszeń przykryję milczeniem, bo opóźnienie w reakcji było spore. :)

Zauważyłam też pewną prawidłowość, która, nie będzie to przesadą, jeśli tak napiszę, napawa mnie dumą. Dziewczyny, które walczyły jak lwice w tej sympatycznej zabawie, to trójkowiczki. Albo wciąż słuchają, albo słuchały intensywnie Trójki w Polskim Radiu. I takie osoby przychodzą za Moje Drzwi! Pękam z dumy! Gdyby to byli fani np. TVN24 bądź innej tego typu stacji, czułabym się nieswojo…

Wszystkie wymienione osoby: Lidka, Alucha, Viki, Elaja, JolkaM, Lipton - proszę Was o adresy. Ala, Jola - Wasze mam; Viki, Twój pewnie też, ale nie chce mi się szukać) i zacznę się głowić nad jakąś pamiąteczką z tych wydarzeń.

Dla reszty moich gości ciekawostka. Kretowata na leśnym pikniku znalazła czaszkę dzika z przerażającymi zębami. Ja znalazłam tę poniżej. Jest maleńka, wielkości fasoli jaś. Na czyją Wam wygląda? 

Fajowska, nie? :-)