10 dni z Kacperkiem

Co u niego? Dziś w końcu relacja, na którą czeka wielu. :)

Kacperek, zwany przez mojego męża Kacapkiem (prawda, że uroczo?), a przeze mnie Rudzikiem (wymyśliła to JolkaM., moja nowa przyjaciółka odnaleziona dzięki blogowi), jest bardzo spokojnym kotkiem. Pierwszy tydzień spędził w moim pokoju, nie wyściubiając z niego nosa, wylegując się na moim łóżku

albo wyglądając przez okno na świat, choć robił to niechętnie, jakby się bał.

Myślę, że bardzo przerażał go Rufi, bo skąd miał biedaczek wiedzieć, że to pies o łagodności baranka? Rufi robi dużo zamieszania, prycha, sapie, bije ogonem, generalnie żywiołowo okazuje, jak mu się podoba nowy kotek, więc nic dziwnego, że Kacapek drżał przed nim ze strachu.

W dzień towarzystwa często dotrzymywał mu MójCiOn, którego kotek bardzo polubił, a On polubił jego
(i to przecież z jego inicjatywy kotek znalazł się u nas).
.

Ja też byłam z nim, ile mogłam, rozmawiałam, głaskałam, sprawiałam mu przyjemność. szczotkując go, co pieszczoch uwielbia.

Naszedł czas na wprowadzanie go na salony, nie wiadomo przecież było, ile u nas zostanie i nie mógł spędzić tego czasu w jednym pokoju.

Na początek nosiliśmy go na dół w transporterze, aby bezpieczny mógł przyglądać się naszemu zwierzyńcowi i żeby nasz zwierzyniec mógł przyjrzeć się jemu. Stanowił dla Bandy Trojga prawdziwą atrakcję. Nasze futrzaki zaskoczyły mnie, bo np. Książę, po którym spodziewałam się fochów, zachowywał spokój i dystans, natomiast "owieczka" Amisia syczała, prychała albo z obłędem w oczach, gubiąc nogi ze strachu, uciekała do piwnicy.

Pewnego dnia otworzyłam transporter i Kacper po długim zastanowieniu zdecydował się na wyjście z niego. Natychmiast, w te pędy, wlazł do niego Kayron! Chyba przypuszczał, że to niezwykle atrakcyjne miejsce, które należy szybko zająć, zanim obcy wróci. :)

Kacperek natomiast szybciutko wrócił na górę - do mojego/naszego pokoju. Nie można zapominać, że on mieszkał ze swoim Panem w jednej malutkiej klitce. Potem pomalutku odważał się na zaglądanie ze schodów, patrzenie, co dzieje się na dole, ale na widok psa wciąż prężył grzbiet.

Dziś rano (a piszę ten post w piątek wieczorem) nastąpił przełom! Kacapek zszedł z góry i odważył się powąchać Rufiemu ogon! Cała banda zachowała stoicki spokój i nawet Amisia wykazała się niezwykłą odwagą i nie uciekła w popłochu :)

Rudzik Kacapek i Rudzik Rufi pasują do siebie. Są w identycznym kolorze.

Przed nami noc, znowu pewnie będę musiała wstać o czwartej rano i posprzątać kuwetę, bo jest to pora kupki i, wierzcie mi, nie da się tego faktu ignorować. Przed nami noc, kiedy to Rudzik Kacperek znów będzie tulił się do mnie i mruczał. To będzie ostatnia nasza wspólna noc.

Kacper znalazł już swoje nowe miejsce na ziemi, swój nowy dom, tak jak obiecałam - najlepszy na świecie, idealny dla niego,

gdzie czeka na niego jego nowa rodzina: Pani Ania z mężem, oboje ciepli, mądrzy i wzbudzający zaufanie i sympatię od pierwszej chwili, oraz nowy braciszek dla Kacpra, również dziewięcioletni kocurek Imbir!

Czekam na Kacperka (zdjęcie od Pani Ani).

Trzymajcie jutro kciuki za mnie, za MójCioOego i przede wszystkim za Kacperka Rudzika Kacapka, bo jutro dla nas wszystkich emocjonujący, trudny dzień. Trudny, ale dobry. Radość ze łzami w oczach.

Będzie dobrze! Wystarczy spojrzeć na zdjęcia naszego bohatera z jego nową panią.

Postaram się przygotować relację  z pierwszych dni w nowym domku Kacperka na poniedziałek.
Życzę Wam wspaniałego weekendu!

P.S. Amisia sama zgłosiła się do konkursu w Klubie Kota Jasna 8, jest tak pewna wygranej, że chyba nawet nie musicie na nią głosować! Ma jakiś swoich fanów. : )