Książę Kayron ma 7 lat!

Trochę przerwy w zachodach nadbałtyckich, bo znowu mam ważną datę w kalendarzu.

Jak ten czas leci! Trudno mi uwierzyć, że mój ukochany kocur skończył właśnie 7 lat! Pamiętam wszystko, jakby to było wczoraj. Kolega kupił sobie maine coona. Jego kot wyglądał jak pluszowa maskotka, był trójkolorowy: łososiowo-biało-szary. Był wielki! Wyglądał cudownie - do tego stopnia, że na jego widok wykrzyknęłam 

"to najpiękniejszy kot, jakiego w życiu widziałam!"

Od tej chwili nie zaznałam spokoju. Musiałam też mieć takiego kota. Okazało się, że ojciec tamtego mieszka w Warszawie, we wspanialej domowej hodowli, u prawdziwej kociary Pani Ewy i że został ojcem po raz drugi, i że są do wzięcia jego kolejne dzieci. 

Kiedy zobaczyłam tego ojca, zaniemówiłam z zachwytu. To spełnienie moich wyobrażeń i marzeń o kocie doskonałym, prawdziwej imitacji lwa lub tygrysa. Cudo! Aż dech zapiera! Oto on: ZŁODZIEJ SERC.

Dzieciaczki były dwa, jeden miał białą kryzę pod bródką i białe skarpetki.

Najpierw wybrałam jego, potem jednak, już w domu, oglądając zdjęcia, poczułam, 

że moje serce wyrywa się do tego drugiego: wiernej kopii swojego ojca. 

Miał coś takiego w pyszczku, że czułam, że mogę mu służyć na zawsze. 

W domu został przez nas nazwany Kajtkiem, bo jakoś Kayron nie pasowało 

do tego małego słodziaka. Jednak z czasem okazało się, 

że to Król Kayron pełną gębą.

Ja oszalałam na jego punkcie. 

To się nazywa miłość od pierwszego wejrzenia aż do grobowej deski. 

Każdego dnia nadal się nim zachwycam. 

Minęło 7 lat i sama siebie nie poznaję na tym zdjęciu. 

Kajtuś rozrabiał i łobuzował - jak to małe kocię.

Błyskawicznie ustawił sobie naszą wilczycę na pozycji podwładnej. 

Od początku, skubaniec, nie bał się jej.

Co to znaczy mieć dobre dzieciństwo! 

Widać to nawet w przypadku kota: zrównoważony, pewny siebie, 

nie dający się zastraszyć nawet większemu i starszemu psu. 

Z drugiej strony nasza Bessy to była słodka i kochana sunia. 

Ona zrozumiała od razu, że w starciu z tak władczą osobowością nie ma szans 

i grzecznie dawała sobie podsiadać legowisko czy wyjadać z miski.

Nasz Królewicz ją uwielbiał. Został nawet przewodnikiem stada, co wyglądało,

 musicie to przyznać, bardzo oryginalnie.

Kochany Królu miłościwie nam panujący, bądź z nami jeszcze długie lata!

To zaszczyt dzielić z Tobą życie.